Ponieważ słowo „inflacja” stale pojawia się w wiadomościach i jest częścią naszych codziennych rozmów, przyjrzyjmy się polityce walut Fiata i dobrze udokumentowanemu historycznemu opisowi starej, dobrej dewaluacji waluty.

Dewaluacja waluty i polityka Fiata

Fiat to po łacinie „niech się stanie”, „na mocy dekretu” lub „na rozkaz”. Zatem „waluta fiducjarna” to rozkaz rządu, monarchii lub zwierzchnika dotyczący korzystania z wybranego i kontrolowanego środka wymiany przy płaceniu podatków. Rząd zazwyczaj narzuca również, że każdy musi przyjąć tę walutę jako środek płatniczy, co nazywa się prawnym środkiem płatniczym, w przeciwnym razie grozi mu kara więzienia, jeśli sprzeciwi się ofercie.

Czy zaczynasz dostrzegać problemy z tym systemem?

Przyjrzyjmy się tylko jednemu przykładowi historycznemu.

W 1542 roku w Anglii na tronie zasiadł król Henryk VIII (z sześciu żon i sławy Kościoła anglikańskiego). Był przerażony, gdy dowiedział się, że jego wystawny tryb życia i skłonność do prowadzenia wojny z Francją i Szkocją wykrwawiają królewskie skarby. Aby rozwiązać problem, zrobił to, co wielu socjopatów zrobiło przed nim i zrobiłoby ponownie; potajemnie wydał „Politykę wielkiego poniżania”. Król nakazał potajemnie zmniejszyć ilość złota i srebra używanego do bicia monet kraju i zastąpić je tańszymi i powszechniejszymi metalami, takimi jak miedź. Zdegradowane monety były bite i gromadzone w Jewel Tower w Pałacu Westminsterskim. Nie, nie powinniście umknąć ironii, że Pałac Westminsterski jest miejscem, w którym obecny i zbankrutowany rząd Wielkiej Brytanii do dziś jawnie prowadzi program dewaluacji waluty.

Dwa lata po wydaniu przez króla rozkazu wszczęcia spisku, w maju 1544 r., brak kruszcu napływającego do Mennicy Królewskiej skłonił rząd do wypuszczenia do powszechnego obiegu tajnych zapasów zdegradowanych monet. Jedna linia tych monet, zwana „Testoonem”, została pokryta cienką warstwą srebra. Kiedy srebro trafiło do obiegu i przeszło przez dłonie ogółu społeczeństwa, skacząc po kieszeniach i torebkach, srebro zaczęło się ścierać, szczególnie na wystającym nosie jego portretu. To właśnie w tym momencie opinia publiczna zaczęła zdawać sobie sprawę z oszustwa króla Henryka, a każda zużyta moneta powoli ujawniała miedź i prawdziwą naturę jego zbrodni.

Król Henryk był słusznie nazywany przez swoich poddanych „Starym Miedzianonosem”.

Od oszustwa do reformacji

Ludzie zaczęli rozumieć, że zostali oszukani przez to, co Mennica zrobiła na rozkaz Władcy, i że waluta, którą obecnie posiadali, nie odzwierciedlała prawdziwej ich pracy, wysiłku, umiejętności, energii i pracy.

Można by pomyśleć, że w tym momencie zapowiada się rewolucja, prawda?

Źle.

Stary „H” żył przez kolejne trzy szczęśliwe lata, aż do swojej śmierci w 1547 roku i zastąpienia go przez swojego dziewięcioletniego syna, króla Edwarda VI, tak, dziewięć!

Nic więc dziwnego, że program poniżenia był kontynuowany podczas „panowania” dziewięcioletniego króla Edwarda VI pod czujnym przewodnictwem jego doradców ekonomicznych. Niestety, Edward był chorowitym dzieckiem lub był powoli otruty, w zależności od tego, jakie źródła historyczne czytasz, i zmarł w 1553 roku, zaledwie sześć lat później, w wieku 15 lat. Na jego życzenie Lady Jane Grey została ogłoszona królową Anglii. Wytrzymała dziewięć dni, zanim córka króla Henryka, Maria, wjechała do miasta, aby ubiegać się o tron ​​i należycie ją stracono.

Uważa się, że podczas swojego 6-letniego panowania królowa Maria poleciła swoim doradcom ekonomicznym sporządzenie planów reformy walutowej mającej na celu odwrócenie „polityki wielkiej dewaluacji” zarządzonej przez króla Henryka. Nie udało jej się jednak wdrożyć tych strategii przed przedwczesną śmiercią w 1558 r. w wieku 42 lat, którą przypisywano cystom jajników lub rakowi macicy.

Następna była przyrodnia siostra Elżbieta, córka króla Henryka VIII i Anny Boleyn, która objęła tron ​​​​w listopadzie 1558 roku i rządziła przez następne 45 lat. Kiedy Elżbieta objęła tron, plan poniżenia Anglii znacznie wpłynął na zaufanie ludzi do monarchii. W tym samym czasie zagraniczne stosunki handlowe ucierpiały, ponieważ kupcy odmówili przyjmowania zdegradowanej waluty jako płatności i akceptowali jedynie delikatniejsze monety. Dobre monety zniknęły z obiegu, najprawdopodobniej dlatego, że opuściły wybrzeża Anglii i były gromadzone, a nie wydawane.

William Cecil i Thomas Gresham poradzili królowej Elżbiecie, aby wycofała z obiegu zdegradowaną walutę i zastąpiła ją nowymi, lepszymi monetami. Na polecenie królowej Elżbiety I uchwalono ustawę stanowiącą, że żadnymi „dobrymi” monetami nie można płacić za towary zagraniczne i że wszystkie zdegradowane monety tracą status prawnego środka płatniczego. W 1560 roku Gresham kazał wycofać z obiegu i przetopić wszystkie zdegradowane monety. Mennica zastąpiła je lepszymi monetami, przynosząc większą stabilność gospodarce, co poprawiło stosunki zagraniczne i przywróciło zaufanie do monarchii.

Być może słyszałeś już o prawie Greshama. Jak wyjaśniono powyżej, zdał sobie sprawę, że „zły pieniądz wypiera dobry pieniądz”, gdy gromadzono lepsze monety lub wykorzystywano je do płacenia zagranicznym handlarzom, którzy nie zgodziliby się na nic innego.

Ten sposób zadawania ludziom cierpień zdanych na łaskę ich socjopatycznych przywódców powtarzał się wielokrotnie w historii. Trwa to do dziś, tyle że teraz używają mistycznej terminologii, takiej jak „luzowanie ilościowe” i wyjaśniają, że muszą „nasmarować koła gospodarki”.

Czy wyciągnęliśmy wnioski z historii?

Wydawałoby się, że nie. Nasi współcześni oszuści stosujący tę samą sztuczkę to, żeby wymienić tylko kilka, Rezerwa Federalna, EBC, Bank Anglii, Bank Japonii, SNB i każdy inny bank centralny lub rząd na całym świecie, ścigając się ze sobą inni dewaluują swoje waluty. Zapewniają, że to „dla naszego dobra”. Starają się ustalać tempo kreacji pieniądza, które nie powoduje żadnego powstania.

Właśnie w tym momencie należy się zatrzymać i zastanowić nad prawdziwą naturą tej zwodniczej polityki i jej wpływem na obywateli, a także na tkankę społeczną. Rząd zmusza nas do korzystania ze środka wymiany, którym manipuluje, systematycznie zwiększając podaż, obniżając w ten sposób jego wartość.

Ten sam rząd następnie zobowiązuje Cię do przekazywania coraz większej części Twoich zarobków na „bezpieczeństwo i usługi”, których, jak twierdzi, nikt inny nie może Ci zaoferować, podczas gdy jego program niszczy samą gospodarkę, na rzecz której poświęcasz czas i energię.

W ramach tego reżimu, który jest taki sam w prawie wszystkich krajach świata, nie mamy szans na prawdziwy dobrobyt i etyczną dystrybucję bogactwa. Ponieważ przedsiębiorcy, oszczędzający i konsumenci pozostają bez żadnego widocznego sygnału, prawdziwego pojęcia wartości i gwiazdy przewodniej, nie nauczyliśmy się jeszcze, jak mógłby wyglądać prawdziwie cywilizowany świat.

Jak więc uchronić się przed systemem gospodarczym i walutą, które Bank Centralny i rząd zaprojektowały, aby stopniowo chronić Ciebie i Twoją rodzinę? Musielibyśmy zaprojektować zupełnie inną formę pieniądza, która z czasem będzie magazynować, a nie tracić wartość. Coś, co nie było pod kontrolą żadnej scentralizowanej władzy. Środek wymiany działający w oparciu o otwarty system gospodarczy, który każdy może łatwo zweryfikować. Pieniądze o zasięgu globalnym i dostępne dla każdego w każdym wieku, dowolnej rasy i religii, bez pozwolenia. Zasób wartości, który zawsze się utrzymywał, a z biegiem czasu stawał się coraz rzadszy i pożądany – instrument trudny do skonfiskowania lub kradzieży. Pieniądze, które można przesłać cyfrowo w ciągu kilku sekund, aby zaspokoić potrzeby ludzi żyjących w nowoczesnej, wzajemnie połączonej i wysoce współzależnej cywilizacji.

Na szczęście te pieniądze są dla nas dostępne od 3 stycznia 2009 roku.

To działa i chroni miliony ludzi i ich rodziny na całym świecie.

Pieniądze to Bitcoin. Twoja podróż edukacyjna zaczyna się tutaj.

Daniel Książę.

. . .

Specjalne podziękowania dla Rune’a Ostgarda za inspirację do napisania tego artykułu i pomoc przy redagowaniu.

Możesz pogłębić swoją wiedzę na ten temat, czytając książkę Rune'a Oszustwocoin – 1000 lat inflacji jako polityka.