„Energia jest jedyną uniwersalną walutą” – Vaclav Smil

Energia jest siłą napędową ludzkiej egzystencji. Społeczeństwo bogate w energię jest społeczeństwem dobrze prosperującym iw większości części dzisiejszego świata zapotrzebowanie na energię stale rośnie. Mniejsza produkcja energii potęguje istniejące problemy podczas tworzenia nowych. Skutkuje to mniejszymi możliwościami gospodarczymi, zmniejszoną produkcją żywności, ubóstwem i wyższymi kosztami życia, co skutkuje niepokojami społecznymi i ostatecznie upadkiem społecznym. Rozwiązaniem jest więcej, a nie mniej, produkcja energii. Obecnie Afryka Subsaharyjska (SSA) boryka się z poważnym deficytem energii elektrycznej, gdzie co najmniej 600 milionów ludzi nie ma dostępu do podstawowej energii elektrycznej. To jest przynajmniej 43% ludności Afryki lub nieco ponad dwie trzecie światowej populacji pozbawionej władzy.

Niezależnie od tego, czy patrzy się na dostęp do energii, zainstalowaną moc, czy ogólne zużycie, sektor energetyczny SSA jest poważnie słabo rozwinięty. Biorąc pod uwagę fakt, że istnieje bezpośrednia korelacja między podażą energii elektrycznej a wzrostem gospodarczym, narody o wskaźnikach elektryfikacji mniej niż 80% ludności stale cierpi z powodu obniżonego PKB na mieszkańca. Według najnowszych raport MAE w Afryce co najmniej 80% ludności pozbawionej elektryczności mieszka na obszarach wiejskich, co oznacza, że ​​aby im zapewnić zaopatrzenie, należy rozbudować istniejącą infrastrukturę elektryczną lub wybudować nową.

W wielu krajach afrykańskich istnieją ogromne zasoby energii słonecznej, wiatrowej, geotermalnej, gazu ziemnego i wody, mimo że są one zwykle słabo rozwinięte z powodu niewystarczających zasobów finansowych. Zgodnie z McKinsey, „Istnieje 1.2 terawata pojemności; łącznie z energią słoneczną, istnieje oszałamiająca potencjalna pojemność 10 terawatów lub więcej. Istnieje potencjał około 400 gigawatów energii wytwarzanej z gazu, przy czym same Mozambik, Nigeria i Tanzania stanowią 60% całkowitej mocy; około 350 gigawatów energii wodnej, z czego 50 procent przypada na Demokratyczną Republikę Konga (DRK); około 300 gigawatów mocy węglowej, z czego 95% przypada na Botswanę, Mozambik i RPA; i 109 gigawatów mocy wiatrowej, chociaż jest to stosunkowo drogie w porównaniu z innymi źródłami. Potwierdzony potencjał zasobów geotermalnych to tylko 15 gigawatów, ale jest to ważna technologia dla Etiopii i Kenii, które posiadają 80% tego”.

Międzynarodowa Agencja Energetyczna (IEA) wskazała ponadto, że mikrosieci są najbardziej opłacalnym rozwiązaniem, ale rządom zwykle brakuje środków na tak kapitałochłonne projekty infrastrukturalne. Szacuje roczna inwestycja w wysokości 28 miliardów dolarów jest wymagana, aby zamknąć lukę w dostępie do energii w SSA. W eseju dla Bitcoin Magazine Alex Gladstein, dyrektor ds. strategii w Human Rights Foundation, tak stwierdził problem:

„Miliardy ludzi w krajach rozwijających się borykają się z problemem braku zasilania. Aby ich gospodarki mogły się rozwijać, muszą rozbudować infrastrukturę elektryczną, co jest przedsięwzięciem kapitałochłonnym i złożonym. Ale kiedy… budują elektrownie, aby spróbować pozyskać energię odnawialną w odległych miejscach, energia ta często nie ma dokąd pójść”.

Mając to na uwadze, pytanie za miliard dolarów brzmi: jak to wszystko byłoby sfinansowane? Wydobywanie bitcoinów jest potencjalnym rozwiązaniem, aby zamknąć tę lukę w finansowaniu, nie tylko umożliwiając nowym elektrowniom rozpoczęcie generowania przychodów natychmiast, zanim jakikolwiek klient zostanie podłączony, bez względu na to, jak daleko znajduje się elektrownia; ale także poprzez finansowanie budowy samej elektrowni. Pozwól mi wyjaśnić.

Afrykańskie rządy mogą wprowadzać obligacje zabezpieczone Bitcoinem, podążając śladami Salwadoru, a zebrane fundusze są wykorzystywane do budowy nowych elektrowni, a także do zakupu sprzętu do wydobywania bitcoinów. Po uruchomieniu zakładu dochody z wydobycia bitcoinów są następnie kierowane na tworzenie infrastruktury przesyłowej i dystrybucyjnej, a także na spłatę posiadaczy obligacji. Stworzenie infrastruktury przesyłowej i dystrybucyjnej wraz z podłączeniem klientów to dwie z największych przeszkód finansowych, z jakimi borykają się firmy energetyczne.

Wcześniej elektryczność generowanie miało sens ekonomiczny w obszarach, które były stosunkowo blisko miejsca konsumpcji (tj. osiedli ludzkich), ale wydobycie Bitcoin umożliwiło teraz rozwój elektrowni w odległych, ale bogatych w energię lokalizacjach i monetyzację energii, kierując ją do Bitcoin sieć. Pomyśl o wydobywaniu bitcoinów jako o niewymagającym zezwolenia „wirze energetycznym”, który pozwala każdemu, kto ma dostęp do taniej energii, podłączyć swoje maszyny górnicze w dowolnym momencie i zacząć generować przychody.

Na przykład, W Parku Narodowym Virunga w Demokratycznej Republice Konga (DRK), który jest drugim co do wielkości lasem deszczowym na świecie po Amazonii, znajduje się elektrownia wodna o mocy 13 MW, która została sfinansowana przez Howarda Buffeta. Początkowa inwestycja wystarczyła na wybudowanie elektrowni iw rezultacie wykorzystano jedynie 2.5 MW z 13 MW mocy elektrowni, ponieważ infrastruktura przesyłowa nie została jeszcze zainstalowana ze względu na ograniczenia finansowe. Wobec braku alternatywnego źródła energii 5 milionów ludzi żyjących wokół parku opierało się głównie na węglu drzewnym i drewnie, co oznaczało dalsze wylesianie Virunga. Jak zauważono w raporcie IEA, najbardziej opłacalną ekonomicznie opcją dostarczania energii elektrycznej ludziom takim jak mieszkający w pobliżu Virunga jest tworzenie nowych małych zdecentralizowanych sieci (tj. mikrosieci). Sieci te mogą być dotowane przez wydobycie bitcoinów, generując w ten sposób dochody wymagane do utrzymania funkcjonowania zakładu i sfinansowania budowy infrastruktury przesyłowej. Z tego powodu w 2020 roku zarząd parku zaczął wydobywać Bitcoin z nadwyżką energii.

Innym przykładem jest Etiopia, w której potencjał do generowania znacznie ponad 60 000 MW energii elektrycznej ze źródeł „odnawialnych”, ale obecnie posiada tylko 4 500 MW zainstalowanej mocy. 90% energii elektrycznej czy energia wodna jest wytwarzana, a energia geotermalna, słoneczna i wiatrowa stanowią różnicę; jednak dotkliwe niedobory energii nadal dokuczają, ponieważ tylko 44% ze 110 milionów mieszkańców kraju ma dostęp do elektryczności. Z projektami takimi jak Grand Ethiopian Renaissance Dam (GERD), które są w trakcie budowy, które mają wytworzyć dodatkowe 5 150 MW, rząd spodziewa się mieć łącznie 17 000 MW zainstalowanej mocy w ciągu najbliższych 10 lat.

Mimo deficyt energii w kraju rząd etiopski eksportowane Energia elektryczna o wartości 66 milionów dolarów do Sudanu i Dżibuti w 2019 roku. Porównywalnie Iran zarobił około 1 miliarda dolarów na samym wydobyciu bitcoinów w tym samym okresie według Elliptic, firma analityczna Blockchain, z około 600 MW energii elektrycznej. Gdyby rząd Etiopii przyjął podobne podejście, dochody generowane z wydobycia bitcoinów znacznie zwiększyłyby rezerwy walutowe i sfinansowały te projekty infrastruktury elektrycznej. Stanowisko podziela również grupa lobbingowa Bitcoin z siedzibą w Etiopii, Projekt Mano.

Jestem głęboko przekonany, że adopcja Bitcoina w krajach rozwijających się może zostać przyspieszona dzięki inicjatywom, w których sieć Bitcoin lub część jej ekosystemu odpowiada na pilną potrzebę rozwojową; punktowe przyspieszenie elektryfikacji, tak jak ma to miejsce w przypadku kopania bitcoinów. Wydobywanie bitcoinów to działalność agnostyczna dla lokalizacji, która finansowo zachęca do odkrywania opłacalnych sposobów wykorzystania energii, niezależnie od popytu konsumentów lub innych historycznych przeszkód w wytwarzaniu energii. Kraje Afryki Subsaharyjskiej mogą wykorzystać wydobycie bitcoinów, aby „zamknąć lukę w dostępie do energii” znacznie szybciej i finansować sieci odnawialne z przychodów z wydobycia, bez polegania na altruizmie darczyńców lub pożyczkach takich jak MFW i Bank Światowy; w ten sposób podnosząc swoich obywateli z ubóstwa.