"Sommige mensen zeggen: "Geef de klanten wat ze willen." Maar dat is niet mijn benadering. Het is onze taak om erachter te komen wat ze willen voordat ze dat doen. Ik denk dat Henry Ford ooit zei: "Als ik klanten had gevraagd wat ze wilden, hadden ze me gezegd: 'Een sneller paard!'" Mensen weten niet wat ze willen totdat je het ze laat zien. Daarom vertrouw ik nooit op marktonderzoek. Het is onze taak om dingen te lezen die nog niet op de pagina staan.”- Steve Jobs

Tijdens het begin van de 20e eeuw, toen de eerste auto's op het toneel verschenen, negeerden veel mensen ze en beschouwden ze als een voorbijgaande rage. In 1899 het Literary Digest Magazine maakte de volgende opmerkingen over auto's, “De gewone 'paardenloze koets' is tegenwoordig een luxe voor de rijken; en hoewel de prijs in de toekomst waarschijnlijk zal dalen, zal hij natuurlijk nooit algemeen worden gebruikt als de fiets.” Drie jaar later, in 1902, deelde de New York Times een... soortgelijke kritiek toen ze "paardenloze koetsen" niet alleen als onpraktisch beschouwden, maar dat de prijs nooit laag genoeg zou zijn om ze zo populair te maken als fietsen. Een criticus van The Times verwoordde het zo:

“Automobiel volgt de geschiedenis van het wielrennen met zo’n opmerkelijke nauwgezetheid in bijna elk detail, zowel als sport als als industrie, dat vaak de vraag wordt gesteld of de huidige periode van expansie zal worden gevolgd door een ineenstorting die net zo compleet en rampzalig is als voorheen. die van de fietsboom van een paar jaar geleden.” (1)

Een jaar nadat dit artikel was gepubliceerd, in 1903, kreeg de advocaat van Detroit, Horace Rackham, het volgende advies van het hoofd van de Michigan Savings Bank: "Het paard is hier om te blijven, maar de auto is slechts een nieuwigheid - een voorbijgaande rage." Hij negeerde dit advies en ging verder met het kopen van aandelen in de Ford Motor Company en werd een van de oorspronkelijke aandeelhouders. De rest was geschiedenis.

Nadat Henry Ford de massaproductie van auto's had geperfectioneerd met de introductie van de lopende band, daalde de prijs en namen auto's een vlucht en werden uiteindelijk de dominante vorm van transport. De Model T werd gelanceerd in 1908 en in 1918 was de helft van alle verkochte auto's Model T's. Ford Motor Company maakte tussen 15 en 1908 1927 miljoen Model T's, de langste productierun van een automodel in de geschiedenis tot de Kever in 1972 de kroon pakte. (2) Niet slecht voor een voorbijgaande rage.

Model T

Elke nieuwe uitvinding of technologie in de geschiedenis is vanaf het begin altijd met scepsis en spot ontvangen. De telefoon, elektriciteit, vliegtuigen en zelfs internet werden ooit afgedaan als rages die gedoemd waren te mislukken. In de meeste gevallen spelen de media een centrale rol bij deze aanvallen en het ongelukkige is dat veel mensen ingaan op slecht geïnformeerde verhalen die de media over nieuwe technologieën zullen propageren. Dit is deels te wijten aan misplaatst vertrouwen in de media-broederschap in combinatie met apathie ten opzichte van individueel onderzoek en onderzoek.

Erger nog is dat sommige van deze mediaverhalen worden gesponsord door mensen met bijbedoelingen en iets te verliezen zodra de nieuwe technologie mainstream wordt, zoals het geval was met de pogingen van John D. Rockefeller om elektriciteit in diskrediet te brengen als gevaarlijk omdat het het monopolie van Standard Oil op verlichting bedreigde huizen. De afgelopen tijd is Bitcoin om verschillende redenen zwaar aangevallen door de media, maar de meest doordringende kritiek van allemaal is dat Bitcoin energie verspilt en slecht is voor het milieu.

In december 2017 heeft het World Economic Forum (Wef) tweeted dat tegen 2020 Bitcoin meer stroom zou verbruiken dan de hele planeet samen.

Vier dagen voor deze tweet, Newsweek publiceerde een verhaal met een vergelijkbare kop als de Wef-tweet, getiteld, "Bitcoin-mijnbouw op schema om tegen 2020 alle energie van de wereld te verbruiken", en het artikel stelt verder dat, “Het energieverbruik van het Bitcoin-netwerk is volgens Digiconomist alleen al in de afgelopen maand met 25 procent gestegen. Als die groei zou doorzetten, zou het netwerk tegen 2019 evenveel energie verbruiken als de VS en tegen eind 2020 evenveel als de hele wereld.” (3) Niets is minder waar.

In werkelijkheid verbruikt Bitcoin vandaag slechts 0.32% van de wereldwijde stroom, veel minder dan zowel de Wef als Newsweek voorspelden.

Een andere populaire kritiek op Bitcoin op het gebied van energie is dat Bitcoin meer energie verbruikt dan de meeste landen. In feite ging het bovengenoemde Newsweek-artikel verder met te zeggen: “Analyse van hoeveel energie het momenteel nodig heeft om Bitcoin te minen, suggereert dat het groter is dan het huidige energieverbruik van 159 individuele landen, waaronder Ierland, Nigeria en Uruguay. De Bitcoin-energieverbruiksindex door het cryptocurrency-platform Digiconomist stelt het gebruik op één lijn met Denemarken, waarbij jaarlijks 33 terawatt aan elektriciteit wordt verbruikt.” Hoewel het waar is dat het Bitcoin-netwerk meer elektriciteit verbruikt dan sommige landen, geldt hetzelfde voor Google, Amazon, Netflix, het banksysteem, huishoudelijke droogmachines, kerstverlichting en de goudmijnindustrie.

Dit argument is gebrekkig omdat het inherent veronderstelt dat het energieverbruik slecht is en dat elektriciteit een eindige hulpbron is die, eenmaal gekanaliseerd naar Bitcoin-mijnbouw, andere mensen of meer "nuttige industrieën" ervan berooft. Bovendien is de bewering dat het ene energiegebruik meer of minder verspillend is dan het andere volledig subjectief, aangezien alle gebruikers kosten hebben gemaakt en het volledige markttarief hebben betaald om die elektriciteit te verbruiken.

Bron: Nic Carter, Bitcoin gedemystificeerd

Vorige maand liep The New York Times een verhaal getiteld, "Bitcoin-mijnwerkers willen zichzelf herschikken als milieuvriendelijk", en beweerden dat "een enkele Bitcoin-transactie nu meer dan 2,000 kilowattuur elektriciteit vereist, of genoeg energie om het gemiddelde Amerikaanse huishouden 73 dagen van stroom te voorzien." (6) Net als in 1902 deden ze een verklaring die niet alleen onjuist is, maar op zijn zachtst gezegd krankzinnig. Voor de gemiddelde lezer die niet goed thuis is in de innerlijke werking van Bitcoin, lijken dergelijke beweringen geloofwaardig, en als gevolg daarvan sluiten ze zich onwetend aan bij de kruistocht om het energieverbruik van Bitcoin aan te vallen zonder verder onderzoek te doen dan hitstukken zoals die hierboven.

In het beroemde 2005 aanvangsrede aan de Stanford University, zei wijlen Steve Jobs, terwijl hij nadacht over hoe het voortijdig verlaten van de universiteit zijn reis naar het bouwen van Apple vormde; “Natuurlijk was het onmogelijk om de puntjes op de i te zetten toen ik op de universiteit zat. Maar het was heel, heel duidelijk 10 jaar later terugkijkend. Nogmaals, je kunt de punten niet verbinden door vooruit te kijken; je kunt ze alleen achterom met elkaar verbinden.” (7)

Hetzelfde geldt voor nieuwe uitvindingen en nieuwe technologieën. Ze lijken raar en zinloos als ze voor het eerst verschijnen, maar achteraf blijken mensen opnieuw het probleem te begrijpen dat ze aanpakken en naarmate de technologie zelf verbetert. Totdat dat gebeurt, zal de gemiddelde persoon worden misleid door slim geconstrueerde verhalen en zich aansluiten bij het koor van aanvallen op iets dat het potentieel heeft om hun leven aanzienlijk te verbeteren.

De meeste mensen die zijn geboren of opgegroeid na 1971, toen president Nixon een einde maakte aan de convertibiliteit van dollars in goud, hebben alleen fiatgeld gekend en gebruikt; en als zodanig niet in staat zijn om de inherente gebreken erin te diagnosticeren. Het enige waar ze bekend mee zijn, is een door de centrale bank gedomineerde wereld waar door de overheid uitgegeven geld, inflatie en instortingen van valuta de regel zijn en niet de uitzondering, en dus zijn ze geconditioneerd om de status-quo als normaal te accepteren. Als gevolg hiervan, toen er een betere vorm van geld ontstond in de vorm van Bitcoin, is het gemakkelijker om het te verwerpen dan het te omarmen, ondanks het feit dat de meeste van deze mensen direct of indirect schade hadden geleden door het fiat-monetair systeem.

De vraag van een miljoen dollar is: is het energieverbruik van Bitcoin te rechtvaardigen? Een goed vervolg daarop zou zijn waarom Bitcoin in de eerste plaats zoveel energie gebruikt? Dit essay gaat in op deze vragen en benadrukt tegelijkertijd het feit dat het energieverbruik van Bitcoin een belangrijk kenmerk is en geen bug van dit gedecentraliseerde monetaire netwerk. Het doel van dit essay is niet om je het eens te laten zijn met alles wat ik naar voren heb gebracht, maar om objectief en kritisch naar de gegevens te kijken en een eigen oordeel te vellen.

“Ik denk dat het belangrijk is om vanuit de eerste beginselen te redeneren in plaats van naar analogie. De normale manier waarop we ons leven leiden, is dat we naar analogie redeneren. [Met analogie] we doen dit omdat het is als iets anders dat is gedaan, of het is zoals wat andere mensen doen. [Met de eerste principes] breng je dingen samen tot de meest fundamentele waarheden... en redeneer je van daaruit verder.' - Elon Musk

Voordat we dieper ingaan op alle energiezaken, laten we beginnen met terug te gaan naar de eerste principes en het fundamentele probleem te begrijpen waarvoor Bitcoin is ontworpen om op te lossen. De meerderheid van de mensen die klagen over het energieverbruik van Bitcoin, gaat er inherent van uit dat Bitcoin nutteloos is en dat het netwerk daarom onnodig "elektriciteit verspilt", wat slecht is voor het milieu. Om de rechtvaardiging voor het energieverbruik van Bitcoin volledig te begrijpen, moet men eerst de rol waarderen die geld speelt in een economie.

Totdat de rol die geld speelt bij het efficiënt coördineren van economische activiteiten volledig wordt begrepen, zullen de energiekosten van Bitcoin als oplossing nooit redelijk of te rechtvaardigen lijken. Waarom zoveel elektriciteit verbruiken voor een alternatief monetair netwerk als fiat-valuta's zoals de dollar, euro en yen prima werken? Dat is het punt, ze werken niet. Zoals eerder vermeld Bitcoin is een oplossing om een ​​kapot monetair systeem te repareren, een probleem dat voor de meesten onzichtbaar en onbegrijpelijk is.

Libanon heeft bijvoorbeeld sinds 2019 te maken met een economische crisis die leidde tot een hyperinflatie en het Libanese pond 90% van zijn waarde verloor ten opzichte van de dollar. Vanaf augustus 2021 bedroeg de inflatie maar liefst 290%, de hoogste ter wereld, en als gevolg daarvan leeft nu meer dan 75% van de Libanese burgers in armoede. Doorlopende stroomstoringen zijn nu de norm vanwege brandstoftekorten, evenals de tekorten aan medische benodigdheden en andere basisgoederen.

Op 4 april 2022 verscheen de vice-premier van Libanon, Saadeh Al-Shami, op de lokale zender Al-Jadeed en aangekondigd aan de wereld dat Libanon failliet was. “De staat is failliet gegaan, net als de Banque du Liban, en het verlies is opgetreden, en we zullen proberen de verliezen voor de mensen te verminderen”, zei Al-Shami, en hij ging verder met te zeggen dat de verliezen zullen worden verdeeld onder de staat, banken, spaarders en de Banque du Liban, de centrale bank.

De simplistische opvatting zou zijn om dit te zien als fiscaal wanbeheer van de kant van de overheid, hoewel hier enige waarheid in zit, hyperinflatie en uiteindelijk de ineenstorting van de valuta is het eindspel van alle fiat-valuta's. Een onstabiele valuta maakte het voor Libanon buitengewoon moeilijk om de economische activiteiten intern effectief te coördineren en om goederen te produceren die nodig zijn voor de handel binnen de wereldeconomie. Valutadevaluatie verstoort het prijsmechanisme van de valuta in kwestie, wat leidt tot het ontstaan ​​van economische onevenwichtigheden.

Naarmate het vermogen van de munt voor economische coördinatie afneemt, volgen verstoringen van de toeleveringsketen, wat resulteert in een afname van het aanbod van goederen (bijv. voedsel, medische benodigdheden, enz.) en een onevenwichtige vraag en aanbod. Hyperinflatie treedt dan in als echte goederen relatief schaars worden in vergelijking met de geldhoeveelheid en omdat de functie van geld zelf kapot gaat, mensen uiteindelijk echte goederen hamsteren terwijl ze de valuta zo snel mogelijk ontladen. Economische vernietiging door monetaire manipulatie 101.

Hoewel het waar is dat sommige economieën beter worden beheerd dan andere, blijft het een feit dat alle fiat-valuta's vanwege hun gemeenschappelijke basis uiteindelijk hetzelfde lot ondergaan, zoals blijkt uit de huidige toename van de wereldwijde inflatie. Bitcoin is ontworpen om deze gebrekkige basis fundamenteel te herstellen. We hebben nu dus een optie tussen twee financiële systemen: 1) een gecentraliseerde valuta met onbeperkte voorraad die is ontworpen om in de loop van de tijd waarde te verliezen of 2) een gedecentraliseerde valuta met een vaste voorraad die gepaard gaat met kosten in de vorm van energieverbruik, maar de positieve externaliteit zijnde economische stabiliteit op lange termijn. (8) Bitcoin bestaat om te voorkomen dat meer landen eindigen zoals Libanon of Venezuela en is een reddingsboot voor minstens 1.2 miljard mensen wereldwijd voor wie hyperinflatie hun huidige realiteit is.

Bitcoin is een gedecentraliseerd activum aan toonder en een peer-to-peer betalingssysteem dat niet afhankelijk is van een centrale autoriteit om te kunnen functioneren. Bitcoin is ook een grootboek zonder toestemming dat door iedereen kan worden geverifieerd en door iedereen kan worden "aangepast", waardoor de integriteit van het hele netwerk wordt gegarandeerd en de censuurbestendigheid ervan wordt gewaarborgd. Het wordt beveiligd door een gedecentraliseerd netwerk van knooppunten (computers met het Bitcoin-protocol) die transacties valideren en doorsturen; evenals het valideren en doorgeven van blokken (tijdgestempelde groepen transacties). Naast al het bovenstaande voeren mijnwerkers ook Bitcoin's uit bewijs van werkfunctie (PoW) waardoor blokken worden gegenereerd, opgelost en verzonden naar de rest van het netwerk. Met andere woorden, knooppunten valideren transacties terwijl miners, op gedecentraliseerde basis, elke tien minuten een clearingfunctie voor hen uitvoeren.

Het is een bewijs van werk dat de critici en ESG-strijders van Bitcoin het meest opschrikt, zoals blijkt uit de recente “Verander de code, niet het klimaat” campagne met dank aan Greenpeace, Sierra Club en mede-oprichter van Ripple, Chris Larsen, die $ 5 miljoen heeft toegezegd voor de zaak. Het doel van de campagne is om Bitcoin te laten overstappen van het "verspillende" PoW-consensusalgoritme dat veel energie verbruikt; door mediacampagnes uit te rollen tegen het gebruik ervan in publicaties als The New York Times (geen verrassingen daar), Bloomberg, Wall St Journal, Politico en Facebook om er maar een paar te noemen. Volgens Coindesk zal de campagne zich ook richten op Bitcoin-supporters zoals Elon Musk, Jack Dorsey en Fidelity Ceo, Abby Johnson. In een Twitter thread Larsen zei,

“Aan de andere kant hergebruiken veel mijnwerkers oude kolen- en gascentrales en zijn ze geen verantwoordelijke beheerders van de hoeveelheid stroom die ze steeds meer gebruiken (hogere energierekeningen voor bewoners/stroom van het net afzuigen, ongeacht overbelasting). Dit is onaanvaardbaar... Mijnwerkers die 100% gebruik van groene energie toezeggen, is een goed begin. Maar IMO, geen onfeilbare *langetermijnoplossing* omdat PoW eenvoudigweg het vinden van de goedkoopste energie stimuleert, niet wat het juiste is om te doen…” (9)

Er zouden nog een paar artikelen nodig zijn om de tekortkomingen in Chris' redenering uit de wereld te helpen, maar wat ik met zekerheid kan zeggen, is dat hij zojuist $ 5 miljoen heeft verloren. De vraag of proof-of-work een verspilling is of niet, kan niet worden beantwoord zonder het probleem dat het oplost volledig te begrijpen. Zonder een goed begrip van bewijs van werk, zal het begrijpen van Bitcoin moeilijk blijken te zijn, vooral als het gaat om het energieverbruik. In tegenstelling tot gecentraliseerde systemen, gedecentraliseerde systemen, hebben geen enkele bron van waarheid. Dit betekent simpelweg dat, omdat er geen poortwachter is om de nauwkeurigheid te verifiëren van nieuwe transacties die aan de blockchain worden toegevoegd, ze vertrouwen op een gedistribueerd netwerk van knooppunten om inkomende transacties te valideren en ze als nieuwe blokken aan de keten toe te voegen.

Het hele punt van bewijs van werk in Bitcoin is om: creëer een onweerlegbare geschiedenis van transacties en door bewijs van werk op te nemen, bouwde Satoshi een systeem dat het mogelijk maakte om een ​​economische prikkel te hebben voor alle deelnemers om op nul te op dezelfde waarheid onafhankelijk op een onbetrouwbare manier. Met andere woorden, proof of work is een consensusmechanisme dat anonieme entiteiten in gedecentraliseerde netwerken in staat stelt elkaar te "vertrouwen" en het zorgt ervoor dat blokken alleen als geldig worden beschouwd als ze een bepaalde hoeveelheid rekenkracht nodig hebben om te produceren. Je zou het ook kunnen zien als een middel voor de fysieke wereld om iets in de digitale wereld te valideren. Het bewijs van werk maakt dus gebruik van de omzetting van energie als bewijs van verricht werk.

Websites laten u bijvoorbeeld verifiëren dat u een mens bent door een CAPTCHA op te lossen als een soort 'bewijs van werk'. Aangezien de taak moeilijk is voor een bot om te voltooien wanneer het juiste antwoord wordt gegeven, weet de website dat u een mens bent. In Bitcoin is werk rekenen. Computatie is de brug die het digitale rijk van bits verbindt met het fysieke rijk. Berekening kost energie, dus energie is de brug. Verwijder deze brug naar de fysieke wereld en u zult geen onweerlegbare geschiedenis van transacties hebben.

Nikolai Yezhov, rechts van Stalin afgebeeld, werd later verwijderd van deze foto bij het Moskou-kanaal. (Credit: Fine Art Images/Heritage Images/Getty Images & AFP/GettyImages)…

Bij afwezigheid van een centrale autoriteit die beslist welke transacties geldig zijn (dwz een geldig blok), is werk de arbiter van de waarheid en is de langste blockchain degene met het meeste werk; die daarom op basis van de code door de rest van het netwerk als waarheid wordt herkend. Dit is wat bekend staat als de Nakamoto-consensus. Bewijs van werk is absoluut essentieel, aangezien betrouwbaar digitaal geld niet zonder kan. (10) Hugo Nguyen vat het perfect samen toen hij zei:

“Fundamenteel geloof ik dat het idee van “energie hechten” aan blokken de juiste en waarschijnlijk de enige manier is om onveranderlijkheid virtueel te simuleren … Door energie aan een blok te hechten, geven we het “vorm”, waardoor het echt gewicht en gevolgen kan hebben in de fysieke wereld. We kunnen PoW ook zien als de magie die een aantal nullen en enen tot leven brengt. Met andere woorden, PoW is de brug tussen het digitale en het fysieke."(11)

Met andere woorden, zonder energie als anker zou een vanzelfsprekende waarheidsgetrouwe historie van transacties onmogelijk zijn. Dit staat lijnrecht tegenover het bewijs van inzet (PoS), dat afhankelijk is van menselijke validators om consensus te bereiken en hun stemrecht is gebaseerd op het aantal tokens dat ze hebben ingezet. Het is dit consensusmechanisme waar mensen zoals Larsen de voorkeur aan geven omdat het minder energie-intensief is. Het enige probleem ermee is dat het een politiek systeem is, een andere vorm van centraal bankieren die erop vertrouwt dat mensen transacties valideren. Met andere woorden, het maakt centralisatie mogelijk vanwege het feit dat netwerkdeelnemers zoals Larsen die insiders zijn met toegang tot "pre-mined munten" meer kunnen inzetten en zo de onderliggende blockchain in hun voordeel kunnen controleren.

In tegenstelling tot fiat-valuta's worden bitcoins "gedolven" en niet afgedrukt. Ook al verwijzen we naar "mining bitcoins", houd er rekening mee dat het niet bitcoins zijn die worden gedolven. Blokken worden gedolven en miners worden momenteel beloond met nieuwe bitcoins als ze een geldig blok vinden, omdat het vinden van nieuwe blokken inherent moeilijk is. Onderscheid maken tussen "mining bitcoins" en "mining blocks" is erg belangrijk omdat het een paar dingen verduidelijkt:

Ten eerste is de snelheid waarmee bitcoins worden gedolven: onafhankelijk van het energieverbruik van Bitcoin. Dit komt omdat de leveringssnelheid vast is en niet wordt gewijzigd door hoeveel energie u ervoor kiest te besteden aan mijnbouw. Satoshi gecombineerd bewijs van werk en moeilijkheidsgraad aan dat bewijs van werk om ervoor te zorgen dat dit tempo constant blijft, wat er ook gebeurt. De moeilijkheidsgraad van het minen wordt aangepast nadat elke 2,016 blokken zijn gedolven, wat gemiddeld om de twee weken gebeurt. Dit is wat bekend staat als de moeilijkheidsgraad, waarbij de moeilijkheid om nieuwe bitcoins te minen naar boven of naar beneden wordt aangepast, afhankelijk van de gecombineerde rekenkracht van alle miners op het netwerk.

Zie het als een thermostaat die het netwerk regelt om een ​​consistente 10 minuten tussen blokken te behouden. Zonder deze moeilijkheidsaanpassing zou de gemiddelde tijd om een ​​blok te vinden afnemen als meer mijnwerkers zich bij het netwerk zouden aansluiten. Het omgekeerde is ook waar; als het aantal miners aanzienlijk zou afnemen, zou er ook een aanzienlijke toename zijn in de tijd die nodig is om een ​​blok te vinden.

Dit betekent dat elke twee weken, ongeacht de gecombineerde rekenkracht die door miners aan het netwerk wordt bijgedragen, de gemiddelde tijd tussen blokken kan toenemen of afnemen, maar deze wordt teruggezet naar 10 minuten. Deze aanpassing handhaaft een consistente blokproductie en dus een consistent leveringsschema voor de winning van nieuwe bitcoin. Momenteel worden mijnwerkers beloond met 6.25 bitcoins voor elk succesvol gedolven blok en zelfs als ze zouden besluiten hun energie-input voor mijnbouw te verdubbelen, zou het aantal gedolven bitcoins blijft onveranderd bij 6.25 bitcoins per blok. Het is het onvermogen om dit belangrijke aspect te begrijpen dat velen ertoe brengt de misleidende en onjuiste energiekosten per transactie te geloven die vaak in de media worden aangeprezen. De Centrum voor alternatieve financiering van Cambridge University legde het zo uit:

“De populaire statistiek 'energiekosten per transactie' komt regelmatig naar voren in de media en andere academische onderzoeken, ondanks dat er meerdere problemen zijn. Ten eerste is de transactiedoorvoer (dwz het aantal transacties dat het systeem kan verwerken) onafhankelijk van het elektriciteitsverbruik van het netwerk. Het toevoegen van meer mijnbouwapparatuur en dus het verhogen van het elektriciteitsverbruik zal hebben geen impact op het aantal verwerkte transacties. Ten tweede kan een enkele Bitcoin-transactie verborgen semantiek bevatten die mogelijk niet onmiddellijk zichtbaar of begrijpelijk is voor waarnemers. Eén transactie kan bijvoorbeeld honderden betalingen aan individuele adressen omvatten, netwerkbetalingen van de tweede laag verrekenen (bijv. openen en sluiten van kanalen in het Lightning-netwerk), of mogelijk miljarden tijdgestempelde datapunten vertegenwoordigen met behulp van open protocollen zoals OpenTimestamps.” (12)

Kortom, het delen van "het totale energieverbruik van bitcoin" door het "aantal transacties" om het "verbruikte energie per transactie" te bepalen, is gebaseerd op de onjuiste veronderstelling dat uw beslissing om bitcoin uit te geven of te houden een impact heeft op het energieverbruik van de bitcoin netwerk die dag, terwijl het er in werkelijkheid helemaal geen heeft.

Ten tweede, afgezien van het ontstaan ​​van nieuwe bitcoins, miners zijn ook verantwoordelijk voor het handhaven van de veiligheid en integriteit van het netwerk, het bevestigen van transacties en het signaleren van hun steun of afwijzing van netwerkwijzigingen, om er maar een paar te noemen. Het uitvoeren van dit werk is qua ontwerp energie-intensief en vereist enorme hoeveelheden rekenkracht die worden bijgedragen door mijnwerkers over de hele wereld, die 24/7 draaien. Het is het werk in proof-of-work en is absoluut essentieel. Zonder begrip van het mijnbouwproces is het gemakkelijk om het energie-intensieve proces van het vinden van geldige blokken gelijk te stellen aan het "vinden van nieuwe bitcoins". Door deze specifieke weergave lijkt het alsof al deze elektrische energie wordt omgezet in nieuwe bitcoins. De gebruikte energie is de beveiligingslaag die het grootboek beschermt en het "maken van nieuwe bitcoins" is slechts een neveneffect.

Het openbare grootboek van Bitcoin wordt beveiligd door zijn gecombineerde rekenkracht: de som van alle energie die is verbruikt om het werk in zijn proof-of-work-keten te doen. Het energieverbruik van Bitcoin fungeert als een elektrische barrière die alle bitcoin-saldi van alle gebruikers veilig stelt, zowel in het heden als in de toekomst. In 2021 overtrof het jaarlijkse afwikkelingsvolume van Bitcoin het betalingsvolume van Visa, op $ 13.1 biljoen volgens het Big Ideas 2022-rapport van Ark Invest. Dit is een duizelingwekkende stijging van 463% ten opzichte van de volumes van het voorgaande jaar. (13) Is deze kritieke financiële infrastructuur niet de moeite waard om te beschermen? Voor Bitcoin antwoorden degenen die de maatschappelijke voordelen van degelijk en censuurbestendig geld begrijpen bevestigend. (10)

Bron:Ark Invest. Grote Ideeën 2022…

“Onder het energievalutasysteem zou de standaard een bepaalde hoeveelheid energie zijn die gedurende een uur wordt uitgeoefend, wat gelijk zou zijn aan één dollar. Het is gewoon een kwestie van denken en rekenen in andere termen dan die ons zijn opgelegd door de internationale bankgroep waaraan we zo gewend zijn geraakt dat we denken dat er geen andere wenselijke standaard is.” - Henry Ford

In 1921 kwam Henry Ford met een voorstel om een ​​nieuwe munteenheid te creëren die zou worden ondersteund door energie in plaats van door goud. Fords minachting voor goud was geen geheim, zoals hij zou hebben gezegd: “Het essentiële kwaad van goud in zijn relatie tot oorlog is het feit dat het kan worden gecontroleerd. Breek de controle en je stopt de oorlog ... Goud is het meest nutteloze ding ter wereld. Ik ben niet geïnteresseerd in geld, maar in de dingen waarvan geld slechts een symbool is.”

Volgens een artikel dat dat jaar door de New York Tribune werd gepubliceerd, was het doel van Ford een einde te maken aan oorlogen waarvan hij dacht dat ze verband hielden met de controle over geld.

New York Tribune, 4 december 1921

Zijn redenering was dat oorlogen beëindigd konden worden, aangezien elk land zijn munt kon steunen met zijn "onvergankelijke natuurlijke rijkdom" aan energiebronnen. De volgende drie jaar probeerde hij te bieden op de Muscle Shoals-dam om deze grootse visie te lanceren, maar hij was niet succesvol en gooide uiteindelijk de handdoek in de ring en zei teleurgesteld de volgende verklaring:

“Een simpele zakelijke aangelegenheid die binnen een week door iedereen had moeten worden beslist, is een gecompliceerde politieke aangelegenheid geworden.”

Snel vooruit naar 2022, we hebben nu een valuta- en monetair systeem dat veel verder gaat dan wat Ford voor ogen had in 1921 en dat is Bitcoin. Laten we, na te hebben bekeken waarom Bitcoin zoveel energie verbruikt, eens kijken naar het aandeel van Bitcoin in de totale jaarlijkse elektriciteitsproductie en -verbruik van de wereld, waarbij ook wordt verwezen naar de wereldwijde energieproductie en -verbruik.

De bovenstaande vergelijking die werd berekend door de Cambridge Center for Alternative Finance laat duidelijk zien dat het energieverbruik van Bitcoin, of het nu wordt gemeten tegen de totale geproduceerde elektriciteit of de totale geproduceerde energie wereldwijd, een afrondingsfout is, met respectievelijk 0.65% en 0.32%. Laten we vervolgens Bitcoin vergelijken met andere energie-intensieve industrieën en met huishoudelijk gebruik van elektriciteit.

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst klachten in de media heb gelezen over de papier- en pulpindustrie vanwege hun hoge energieverbruik.

Een ding waar de meeste ESG-strijders en Bitcoin-critici zich niet van bewust zijn, is het feit dat Bitcoin-mijnbouw geld oplevert voor gestrande energieactiva die niet productief kunnen worden gebruikt. Je zou het kunnen zien als Bitcoin-mijnbouw die fungeert als een wereldwijde batterij voor anderszins inactieve generatiefaciliteiten. In dergelijke gevallen concurreren Bitcoin-mijnwerkers niet met andere industrieën of particuliere gebruikers voor dezelfde bronnen, maar profiteren ze in plaats daarvan van overtollige energie die anders verloren zou zijn gegaan of verspild zou zijn. Simpel gezegd, Bitcoin-mijnbouw recyclet verspilde energie, vermindert kapitaalvernietiging en biedt een mechanisme om gestrande energie te redden, waar ter wereld deze zich ook bevindt. In tegenstelling tot andere energieconsumenten die stroom nodig hebben om aan hen te worden overgedragen, zijn Bitcoin-mijnwerkers unieke energiekopers omdat ze locatie-onafhankelijk zijn, alleen een internetverbinding nodig hebben en flexibel genoeg zijn om gemakkelijk onderbreekbare belasting aan te kunnen.

Veel olievoorraden hebben meestal ook: bijbehorende aardgas dat is ofwel opgelost in de olie of als een gasdop boven de olie in het reservoir. Volgens Steve Barbour, een Canadese olie- en gasingenieur en oprichter van Upstream Data;

“Als je olie gaat produceren, breekt er een soort van aardgas uit, als die put zich in de buurt van een pijpleiding bevindt, kan dat gas worden verkocht aan een elektriciteitscentrale of worden gebruikt om huizen te verwarmen. Maar sommige putten zijn ver verwijderd van pijpleidingen en het is economisch niet zinvol om ze aan te sluiten. Dat gas heet gestrand. Als ze het niet kunnen gebruiken en ze het niet kunnen verkopen, dan verbranden ze het over het algemeen, en soms ventileren ze het. Het verbranden ervan - vaak affakkelen genoemd - is slecht voor het milieu. Het is alle koolstofdioxide zonder de voordelen. Het rechtstreeks in de atmosfeer afblazen is erger omdat methaan meer warmte vasthoudt dan koolstofdioxide, waardoor de opwarming van de planeet wordt versneld.” (14)

Gestrand gas is goed voor 40-60% van alle huidige bewezen gasreserves in de wereld. In een aardgasrapport uit 2020 van de US Energy Information Administration, hebben ze: geschat dat er in 1.48 in de VS minstens 2019 miljard kubieke voet gas per dag werd afgefakkeld. Volgens macro-analist Lyn Alden is dit het equivalent van 150 TWh aan energie, wat meer dan genoeg energie was om het hele Bitcoin-netwerk in 2021; alleen op in de VS gestrand aardgas alleen. (4) North Dakota heeft bijvoorbeeld veel gestrand aardgas en fakkelt 20% van al het gas dat het produceert af volgens de MER. Gelukkig hebben bedrijven als Exxon Mobil en ConocoPhilipps het licht gezien en verkopen nu overtollig gas aan Bitcoin-mijnwerkers in tegenstelling tot het affakkelen.

Gas affakkelen

Het delven van Bitcoin met dit inactieve gestrande gas zorgt niet alleen voor een extra inkomstenstroom, maar stelt oliemaatschappijen ook in staat om aan de regelgeving te blijven voldoen en tegelijkertijd de negatieve milieu-impact van hun activiteiten te verminderen. Dit biedt Bitcoin-mijnwerkers op zijn beurt ook een goedkope energiebron, waardoor een win-winscenario ontstaat. Op basis van onderstaande vergelijking is de hoeveelheid aardgas die dit jaar tot nu toe wereldwijd is afgefakkeld, voldoende om het hele Bitcoin-netwerk 4.8 keer van stroom te voorzien.

Tot slot wat betreft de kwestie van koolstofemissies, ondanks het feit dat Bitcoin-mijnbouw energie-intensief is, is het slechts verantwoordelijk voor 0.1% van alle koolstofemissies wereldwijd. De reden hiervoor is dat naast alle factoren die we tot nu toe hebben besproken, de meerderheid van de Bitcoin-mijnbouw gebruikmaakt van hernieuwbare energiebronnen. (15)

Bron:Ark Invest. Veelvoorkomende Bitcoin-mythen ontkrachten

"De meest fundamentele vraag is niet wat het beste is, maar wie zal beslissen wat het beste is." - Thomas Sowell

Concluderend op basis van de bevindingen die ik in dit essay heb gepresenteerd, samen met vele andere die ik heb weggelaten, is mijn antwoord op de vraag of Bitcoin energie verspilt een volmondig nee. De meeste onzin die daar ronddrijft, komt meestal van mensen die niet de tijd hebben genomen om te begrijpen hoe Bitcoin onder de motorkap werkt of in sommige gevallen mensen met een verborgen agenda die zal ontsporen als Bitcoin het fiat-monetair systeem vervangt.

De energiekosten van een gedecentraliseerd niet-soeverein monetair netwerk zijn niet alleen verwaarloosbaar, maar rechtvaardigen alles in aanmerking genomen, aangezien Bitcoin een financiële reddingsboot is geweest voor mensen in Nigeria, Libanon, Oekraïne, Afghanistan, Venezuela, Cuba en Turkije om er maar een paar te noemen. In tegenstelling tot het fiat-monetair systeem dat wordt ondersteund door wapens en wordt ondersteund door verovering, is Bitcoin verankerd in de universele valuta van alles, energie en ondersteund door de wetten van de fysica.

Hoewel de hier gepresenteerde informatie op geen enkele manier overtuigend is, hoop ik dat je op zijn minst je eigen huiswerk zult doen met betrekking tot Bitcoin en je mening niet laat bepalen door de reguliere media. Alles in onze wereld heeft een prijs in termen van tijd en energie, Bitcoin is niet anders. De grotere vraag is: zijn de kosten te rechtvaardigen? Zijn ze het waard? Alex Gladstein vatte het algemene maatschappelijke voordeel van Bitcoin perfect samen in het volgende citaat:

“We staan ​​aan het begin van een grote digitale financiële transformatie, waarbij het geld dat we dagelijks gebruiken evolueert van een activa aan toonder - een die niets over ons onthult - naar een mechanisme van toezicht en controle. Dit is urgenter voor sommige mensen in deze wereld, en misschien minder urgent voor anderen, afhankelijk van het politieke regime waaronder ze leven. Als ik kijk naar deze nieuwe vorm van geld die niet wordt gecontroleerd door regeringen of bedrijven, denk ik aan het grote plaatje van de wereld van vandaag, waar we 4.2 miljard mensen hebben die leven onder autoritarisme en 1.2 miljard mensen die leven onder dubbele of driedubbele -cijferige inflatie. Als we het hebben over het feit dat geld kapot is, is dat niet theoretisch, en het gaat niet alleen om één land.” (4)

Danksagung

Als afsluiting wil ik de volgende geweldige mensen persoonlijk erkennen en bedanken: Der Gigi, Lyn Alden, Saifedean Ammous, Dan Held, Steve Barbour, Michael Saylor, Alex Gladstein, Allen Farrington, Nic Carter, Ross Stevens, Uncle Marty Bent en Parker Lewis. Dit essay zou een gigantische taak zijn geweest om te schrijven als ik niet op sommige van uw geschriften had geput.

bronnen

1. De New York Times. AUTOMOBIELE ONDERWERPEN: Veel amateurs bouwen machines van gekochte onderdelen. De New York Times. [Online] 1902. [Geciteerd: 9 april 2022.] https://www.nytimes.com/1902/07/13/archives/automobile-topics-of-interest-many-amateurs-are-buuding-machines.html .

20. Harper, Colin. Olieveldalchemie: hoe Bitcoin afval, emissies kan omzetten in proof-of-work. Bitcoin-tijdschrift. [Online] 8 mei 2019. [Geciteerd: 10 april 2022.] https://bitcoinmagazine.com/business/oil-field-alchemy-how-bitcoin-can-turn-waste-emissions-proof-work.