*Jeśli uznasz tę treść za interesującą, zapisz się do mojego cotygodniowego biuletynu, Qi suwerenności.

Co łączy Saddama Husajna i Bitcoina? Według rządu obaj mają powiązania z terroryzmem. W rzeczywistości obaj zagrażają dolarowi amerykańskiemu (USD) i jego globalnej hegemonii.

„Terrorysta jednego człowieka jest bojownikiem o wolność innego człowieka” – Gerald Seymour

W całym tym artykule zamierzamy zerwać warstwy inflacyjnej polityki pieniężnej, aby móc odpowiedzieć na te trzy pytania:

1. Dlaczego inflacja docelowa Rezerwy Federalnej?
2. Co wojsko i antyterroryzm mają wspólnego z ochroną narracji o inflacji?
3. Jak to się dzieje, że Bitcoin widzi tak silny sprzeciw niektórych osób w rządzie?

Zanim będziemy mogli dokładnie odpowiedzieć na te pytania, musimy zrobić krok wstecz i zagłębić się w świat pieniędzy. To da nam podstawę do lepszego zbadania, dlaczego rząd robi to, co robi. Aby to zrobić, musimy najpierw zadać pytanie: Co to są pieniądze?

Szeroka definicja pieniądza zwykle obraca się wokół „ogólnie akceptowanego i uznanego środka wymiany w gospodarce, który służy do ułatwiania handlu towarami i usługami”. Mówiąc laikiem, pieniądz jest pośrednikiem wartości między transakcjami. Gdyby nie istniały pieniądze, handel stałby się znacznie trudniejszy. Handel wymagałby od obu stron posiadania dokładnie tych towarów, których potrzebują nawzajem. Na przykład John jest rybakiem, a Michelle jest stolarzem. Co można powiedzieć, że Michelle potrzebuje ryby, a John potrzebuje stołu? Dodatkowo, ile ryb jest wart ten stół?

Pieniądze pozwalają jednostkom wymieniać zasoby lub usługi na magazyn wartości, niezależnie od tego, czy mamy z nich natychmiastowe zastosowanie. To pozwoliło naszej cywilizacji rozwijać się i rozwijać znacznie wydajniej, niż miałoby to miejsce w innym przypadku, ponieważ zarówno handel krajowy, jak i międzynarodowy staje się prawie niemożliwy bez pieniędzy.

Dla przeciętnego człowieka istnieją dwie metody zdobycia pieniędzy:

1. Musimy poświęcić czas i energię w zamian za pieniądze (tj. pracę fizyczna, umysłową, usługi)
2. Musimy handlować towarami lub zasobami w zamian za pieniądze. Jednak aby uzyskać te dobra lub zasoby, musieliśmy wcześniej poświęcać czas i energię.

Dlatego w obu scenariuszach, aby zdobyć pieniądze, musimy poświęcić czas i energię. Dzięki temu możemy stwierdzić:

Pieniądze = Czas + Energia

Mając na uwadze to proste równanie, możemy lepiej zrozumieć wewnętrzne działanie systemu monetarnego.

Nasz system monetarny

Nasza gospodarka działa w scentralizowanym systemie monetarnym, gdzie na szczycie znajduje się Rezerwa Federalna (Fed). Rolą Fedu jest regulowanie amerykańskiego systemu monetarnego i finansowego poprzez politykę pieniężną. Daje to Fedowi możliwość kontrolowania podaży pieniądza. To ostatecznie wpływa na to, czy znajdujemy się w środowisku inflacyjnym czy deflacyjnym, niezależnie od tego, co powinno nastąpić naturalnie.

Chociaż Fed został stworzony jako podmiot prywatny, nie musimy szukać daleko poza radą gubernatorów, aby zdać sobie sprawę, że jest to tylko przedłużenie rządu. Rada gubernatorów, która kieruje podejmowaniem decyzji, jest sercem Rezerwy Federalnej i jest agencją rządową. Dlatego też, choć Fed wydaje się być niezależny i bezstronny, rząd ma istotny wpływ na podejmowanie decyzji, a następnie kierunek polityki pieniężnej.

Biorąc pod uwagę rolę Fedu w regulowaniu amerykańskiego systemu monetarnego, można by stwierdzić, że dążyłby do zachowania przez USD solidnych cech pieniądza. Jednak od czasu wprowadzenia Fedu idea zdrowego pieniądza powoli, ale pewnie została podważona i zniszczona, a całkowite załamanie nastąpiło, gdy Stany Zjednoczone odeszły od standardu złota w 1971 roku. jest teraz poparta długiem. Dlatego Stany Zjednoczone mogą stosunkowo łatwo zwiększyć podaż pieniądza¹. Fed używa czterech kluczowych dźwigni do kontrolowania podaży pieniądza:

• a) Operacje otwartego rynku (OMO): Fed ma możliwość zakupu krótkoterminowych obligacji skarbowych z otwartego rynku. W ten sposób banki komercyjne sprzedające te obligacje skarbowe otrzymują zapłatę w postaci zwiększonych rezerw bankowych. Służy to dwóm celom. Po pierwsze, ten sztuczny popyt na krótkoterminowe obligacje skarbowe obniża krótkoterminowe stopy procentowe. Po drugie, przy zwiększonych rezerwach bankowych i niższych stopach krótkoterminowych banki komercyjne mają tendencję do swobodniejszego udzielania pożyczek. Skutkuje to wzrostem podaży pieniądza, ponieważ banki działają w systemie rezerwy cząstkowej, w którym muszą trzymać tylko ułamek (zwykle 10%) swoich całkowitych depozytów/pożyczek w rezerwach. Dlatego wzrost rezerw o 1 USD może spowodować wzrost podaży pieniądza o 10 USD².
• b) Luzowanie ilościowe (QE): QE jest zwykle zarezerwowane tylko na czasy napięć gospodarczych, poza tym jest bardzo podobne do OMO. Główna różnica polega na tym, że przy luzowaniu ilościowym Fed skupia się na długoterminowych, a nie krótkoterminowych obligacjach skarbowych. Powoduje to sztuczne tłumienie długoterminowych stóp procentowych, a także potencjalny wzrost podaży pieniądza.
• c) Stopa dyskontowa: Fed ma możliwość dostosowania stopy dyskontowej. Obniżając stopę dyskontową/procentową, jaką banki komercyjne muszą płacić od pożyczek krótkoterminowych, Fed sprawia, że ​​pożyczki są bardziej korzystne, a wraz ze wzrostem pożyczek rośnie podaż pieniądza. Jak wyjaśniono powyżej, banki nie muszą posiadać kredytów zabezpieczonych w 100%. Dlatego każda utworzona pożyczka może potencjalnie spowodować wzrost podaży pieniądza.
• d) Modyfikacja wymagań dotyczących rezerw: Fed ma możliwość modyfikowania wymagań dotyczących rezerw. Modyfikacja ta odnosi się do wysokości rezerw, które bank musi utrzymywać w stosunku do depozytów na rachunkach bankowych. Obniżając wymagania dotyczące rezerw, banki mają możliwość tworzenia większej liczby pożyczek, co może skutkować wzrostem ogólnej podaży pieniądza.

We wszystkich trzech przykładach, kiedy dolar jest tworzony poprzez ekspansję monetarną, jest wspierany wyłącznie przez zobowiązanie. Dlatego wzrost podaży pieniądza jest albo rozszerzeniem bilansu Fed, albo zobowiązaniem w imieniu banku, który pożyczył pieniądze.

Oprócz wielu dźwigni, które Fed ma w swoim arsenale, Fed otwarcie dąży do inflacji na poziomie 2% rok do roku. „Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) ocenia, że ​​inflacja na poziomie 2 procent w dłuższym okresie, mierzona roczną zmianą wskaźnika cen dla wydatków na konsumpcję osobistą, jest najbardziej zgodna z mandatem Fedu dotyczącym maksymalnego zatrudnienia i stabilności cen”.³ Mówiąc po prostu, Fed dąży do osiągnięcia 2% rocznego wzrostu cen towarów i usług przy jednoczesnym maksymalnym zatrudnieniu i stabilności cen.

Jeśli intuicyjnie zastanowimy się nad tym, co mówi Fed, coś się nie zgadza. Po pierwsze, nie ma sensu, by Fed dążył do stabilnych cen. Żyjemy w świecie, w którym nieustannie staramy się uzyskać więcej za mniej, zwiększając wydajność i produktywność. Na przykład:

• Samochody zostały wynalezione, aby zmniejszyć czas spędzany w dojazdach
• Wprowadzono produkcję masową w celu obniżenia kosztów towarów dla konsumenta
• Internet powstał w celu ułatwienia komunikacji oraz zwiększenia wymiany informacji.
• Spotify został stworzony, aby skonsolidować muzykę w jedną, łatwo dostępną przestrzeń
• Netflix powstał, aby umożliwić każdemu dostęp do filmów bez konieczności podróżowania do sklepu filmowego

Ta lista jest długa. W żadnym momencie nie wykorzystano ludzkiej pomysłowości, aby uzyskać mniej za więcej, z wyjątkiem celu inflacyjnego.

Chociaż możliwy jest wzrost cen (naturalna inflacja) w wyniku strukturalnych zmian demograficznych lub nierównowagi podaży i popytu, w dłuższej perspektywie ceny mają tendencję do spadania. Jednak kierując się inflacją, Fed aktywnie dąży do stałego wzrostu cen w czasie. Są w stanie to osiągnąć poprzez ekspansję monetarną, która powoduje powolny spadek siły nabywczej waluty, a co za tym idzie wzrost kosztów towarów, usług i aktywów. To nie jest naturalne. Zamiast tego, wraz z postępem technologii i wzrostem produktywności, ceny powinny naturalnie spadać, a waluta powinna się umacniać, pozwalając nam kupować więcej za mniej.

Dodatkowo, czy bezrobocie jest taką złą rzeczą? Wraz z umacniającą się walutą i malejącymi kosztami towarów i usług koszty życia również powinny spadać. Z kolei powinniśmy być w stanie pracować mniej przy większej wydajności. To ostatecznie pozwala nam osiągnąć wyższy standard życia. W tej perspektywie bezrobocie może nie być złym jajkiem, za jakie się uważa. Zamiast tego powinniśmy postrzegać spadające ceny wraz ze skróceniem czasu pracy i powolnym wzrostem bezrobocia jako potencjalną oznakę zdrowej, szczęśliwej gospodarki. Jakie są więc skutki inflacji i kto z niej korzysta?

Jakie są skutki inflacji?

Jak wyjaśniono powyżej, Fed poprzez swój arsenał narzędzi ma możliwość wpływania na podaż pieniądza w celu osiągnięcia określonych celów inflacyjnych. Jednak takie kierowanie ma swoją cenę. Jak wspomniano powyżej, ekspansja monetarna prowadząca do osiągnięcia celów inflacyjnych negatywnie wpływa na siłę nabywczą, powodując wzrost kosztów towarów, usług i aktywów. Ponieważ jednak to niszczenie siły nabywczej następuje stopniowo w czasie, przeciętnemu człowiekowi może być trudno pojąć niekorzystne skutki inflacji. Niezależnie od skutków społecznych i gospodarczych*, cztery główne monetarne skutki uboczne inflacji to:

1. Roztwór: Tworzenie większej ilości dolarów wspartych długiem nie dodaje wartości gospodarce. Zamiast tego rozrzedza walutę, która jest już w obiegu. Na przykład, jeśli pizza jest pokrojona na cztery kawałki, podwojenie podaży pieniędzy nie będzie równoznaczne z podwojeniem ilości pizzy. Zamiast tego byłoby to równoznaczne z przecięciem tych czterech plasterków na pół, aby utworzyć osiem plasterków. Nie zdobyliśmy żadnej dodatkowej pizzy. Po prostu mamy więcej plasterków.
2. odsetki: Jak wyjaśniono powyżej, aby zwiększyć podaż pieniądza, należy stworzyć zobowiązanie. Kiedy to nastąpi, od tego zobowiązania należy zapłacić odsetki. Na przykład, gdy Fed zwiększa rezerwy bankowe dla banków komercyjnych, płaci odsetki od nadwyżki rezerw (IOER). Dlatego oprócz rozwodnienia waluty tworzone jest zobowiązanie z płatnościami odsetkowymi. Inflacja nie tylko osłabiła naszą obecną walutę, ale teraz musimy zmienić zdolność produkcyjną do spłaty długu + odsetek.
3. Utrata dokładnego pomiaru: Obecnie mierzymy aktywa, majątek, towary, usługi, dochód itp. w dolarach. Wyzwanie związane z używaniem USD jako środka miary polega na tym, że gdy inflacyjna polityka pieniężna niszczy siłę nabywczą, widzimy zmianę wartości dolara. To nieumyślnie hamuje naszą zdolność do używania USD jako dokładnej miarki. USD byłby świetną formą pomiaru, gdyby jego podaż była stabilna i spójna. Niestety tak nie jest. Używanie dolara jako środka miary jest jak próba budowy domu za pomocą linijki, w której wymiary na linijce zmieniają się nieoczekiwanie i nieprzewidywalnie. Wątpię, czy dom byłby solidny pod względem konstrukcyjnym.
4. Zniekształcenie wskaźników ekonomicznych: USD jest kluczowym wskaźnikiem dla podejmowania decyzji gospodarczych. Jednak prowadząc inflacyjną politykę pieniężną i maskując stres gospodarczy poprzez ekspansję monetarną, utrudniamy nam uzyskanie wnikliwych informacji gospodarczych podczas analizy USD. W konsekwencji utrudniamy gospodarce dokładne korygowanie błędów, co z kolei utrudnia jej zdolność do efektywnej adaptacji, ewolucji i innowacji.

* Aby uzyskać bardziej szczegółowy podział społecznych i ekonomicznych skutków inflacji, zapoznaj się z artykułem „Kiedy więcej nie znaczy lepiej: inflacja w XXI wieku”⁴.

Mając na uwadze te skutki uboczne inflacji, może być trudno przychylnie patrzeć na inflację. Co więcej, każe nam to zastanawiać się, czy skoro siła nabywcza naszego dolara z czasem powoli spada, to czy wzrost bogactwa w dolarach jest wszystkim, za co się go przedstawia? Jednym ze sposobów spojrzenia na rzeczywistość naszej sytuacji jest zmiana środka pomiaru. Na przykład poniżej znajduje się wykres S&P500 w porównaniu z S&P500 podzielony przez bilans Fed. Ta alternatywna miara uwzględnia ekspansję monetarną, a nie tylko poleganie na dolarze.

Wykres rzeczywistości wzrostu akcji⁵⁶

Jak widzimy, wzrost indeksu S&P175 o ponad 500% w ciągu ostatnich 12 lat jest w rzeczywistości bardziej prawdopodobną stratą, jeśli weźmiemy pod uwagę ekspansję monetarną. Należy jednak zauważyć, że wiele z tych dolarów wytworzonych w bilansie Fed może nigdy nie trafić do domeny publicznej, dlatego trudno jest określić dokładny wpływ na siłę nabywczą dolara. Może to oznaczać, że strata nie jest tak drastyczna jak -65%; jednak różnica jest nadal daleka od nieistotnej.

Dlaczego inflacja docelowa Rezerwy Federalnej?

Jeśli wydestylujemy wszystko do tego momentu, może być trudno zrozumieć, dlaczego Fed miałby celować w inflację, skoro ma ona tak niekorzystne skutki uboczne. Jeśli jednak zagłębimy się w dwóch głównych dobroczyńców inflacyjnej polityki pieniężnej, możemy lepiej zrozumieć, dlaczego widzimy taką politykę:

Rząd

Gdy Fed wdraża inflacyjną politykę pieniężną, ogół społeczeństwa i przedsiębiorstwa zaczynają wydawać i pożyczać, co powoduje wzrost konsumpcji długu. Wraz ze wzrostem zadłużenia obserwujemy wzrost podaży pieniądza i spadek siły nabywczej. Zwykle przy zwiększonym popycie na kredyty obserwowalibyśmy wzrost stóp procentowych. Jednak, jak wcześniej wspomniano, Fed ma w swoim arsenale kilka narzędzi, które pozwalają mu tłumić stopy procentowe. Dodatkowo, współpracując z Departamentem Skarbu USA, Stany Zjednoczone są w stanie wprowadzić tak zwane represje finansowe.

Represja finansowa

Koncepcja wprowadzona w 1973 roku przez ekonomistów ze Stanforda, Edwarda S. Shawa i Ronalda I. McKinnona, represja finansowa⁷ jest tłumienie stóp procentowych poniżej poziomu inflacji, co pozwala rządowi pożyczać pieniądze po bardzo niskich stopach na finansowanie operacji. Jest to bardzo korzystne dla dłużników i niekorzystne dla wierzycieli, co jest zgodne z faktem, że Stany Zjednoczone są największym krajem dłużników z całkowitym długiem rządowym w wysokości 28.1 bln USD.⁸.

To tłumienie stóp procentowych nie jest naturalne i pozwala Skarbowi Państwa pozyskać kapitał na finansowanie operacji poprzez emisję obligacji skarbowych po stopach niższych niż inflacja. To pośrednio przenosi koszt pożyczki na kredytodawcę, którym w tym przypadku jest gospodarka. W istocie represje finansowe to ukryty podatek nałożony na posiadaczy waluty na dwa sposoby:

1. Gdy Fed sztucznie tłumi stopy procentowe, ma to negatywny wpływ na oszczędzających (tj. plany emerytalne, konta oszczędnościowe, inwestycje o stałym dochodzie). W normalnych warunkach stóp procentowych oszczędzający byliby nagradzani w postaci rozsądnych stóp procentowych (tj. uzyskiwaliby znacznie wyższy zwrot ze swojego kapitału). Zamiast tego oszczędzający są karani tłumionymi stopami procentowymi, a ta różnica w wynikach jest przekazywana rządowi w celu sfinansowania jego długu.
2. Aby stłumić stopy procentowe i napędzać inflację, rząd musi przeprowadzić OMO, QE i inne inflacyjne polityki pieniężne. We wszystkich trzech przypadkach obserwujemy wzrost ekspansji monetarnej. Ta ekspansja monetarna powoduje zniszczenie siły nabywczej, co bezpośrednio wpływa na oszczędzających i inwestorów o stałym dochodzie, jednocześnie przynosząc korzyści dłużnikom, ponieważ zmniejsza ich obciążenie długiem.

Możesz się zastanawiać dlaczego ktoś miałby kiedykolwiek pożyczać pieniądze na oprocentowanie poniżej inflacji. Niestety, nie jest to coś, o czym ludność ma dużo do powiedzenia. Rząd wprowadza takie środki, jak:

• Rezerwy obowiązkowej. Na przykład międzynarodowe standardy regulacyjne banków (Bazylea III) zachęcają banki do utrzymywania długu publicznego poprzez preferencyjne traktowanie w celu spełnienia wymogów kapitałowych.
• Ograniczenie stóp procentowych, aby zapobiec wzrostowi stóp powyżej pewnych poziomów (tj. kontrola krzywej dochodowości)⁹).
• Zwiększona regulacja przepływu kapitału między krajami. Ogranicza to przepływ kapitału z USA do korzystniejszych opcji.

Te taktyki i regulacje zapewniają ciągły przepływ kapitału do obligacji skarbowych, umożliwiając rządowi stały dostęp do gotówki na finansowanie operacji i kierowanie jej tam, gdzie uzna to za konieczne.
Ogólnie rzecz biorąc, rząd korzysta na dwa sposoby z inflacji, a dokładniej z represji finansowych:

Fundusz sam

Poprzez inflacyjną politykę monetarną i represje finansowe rząd nie musi już działać w najlepszym interesie ludności. Dzieje się tak dlatego, że jest w stanie samodzielnie finansować się niezależnie od tego, czy zgromadzi wystarczającą ilość kapitału, aby sfinansować działalność poprzez opodatkowanie. Jest w stanie finansować się w następujący sposób:

• a) Skarb USA emituje obligacje rządowe w celu pozyskania kapitału na finansowanie swojej działalności. W normalnych warunkach banki komercyjne i inne podmioty kupują te obligacje iw zamian pobierają odsetki od pieniędzy pożyczonych rządowi. Jednak poprzez OMO i QE Fed może kupować te papiery skarbowe od banków komercyjnych. W efekcie rząd finansuje się, emitując i sprzedając sobie obligacje skarbowe oraz wykorzystując duże banki komercyjne jako pośredników.¹⁰.
• b) Dzięki ukrytemu podatkowi represji finansowych, rząd jest w stanie pożyczać kapitał po stopach niższych niż inflacja, zmuszając do przerzucenia kosztów pożyczki na wierzyciela. Ostatecznie zmniejsza to zadłużenie rządu i pozwala mu finansować się bez wyraźnego opodatkowania ludności.

Redukcja deflacyjnych skutków zadłużenia

W 19 z ostatnich 21 lat rząd wydał więcej, niż zarobił dzięki opodatkowaniu i innym formom dochodów¹¹. Ponieważ ma tak ogromne deficyty w finansowaniu operacji, zgromadziła ogromne zadłużenie. Wraz ze wzrostem zadłużenia rośnie presja deflacyjna. Represje finansowe poprzez ekspansję monetarną i obniżanie stóp procentowych pozwalają Fedowi ograniczyć deflacyjne skutki zadłużenia.

Banki

Gdy rząd wprowadza inflacyjną politykę pieniężną, drugim największym dobroczyńcą są banki. Jak wyjaśniono powyżej, w naszym systemie bankowym z rezerwą cząstkową banki nie muszą być w pełni zabezpieczone (tj. muszą mieć tylko część swoich zobowiązań w rezerwach). Gdy Fed obniża stopy procentowe, widzimy wzrost popytu na pożyczki. Przy tak zwiększonym popycie banki są w stanie zwiększyć podaż pieniądza poprzez zwiększenie liczby kreowanych przez siebie pożyczek. Z kolei zyskują, ponieważ pobierają odsetki od tych pożyczek. Mylące jest to, że te pieniądze nie istniały w bilansie banku przed utworzeniem kredytu¹². Kiedy tworzona jest nowa pożyczka, podaż pieniądza rośnie, ponieważ tworzone są nowe pieniądze, aby ułatwić pożyczkę. Należy podkreślić, że większość pieniędzy w naszej gospodarce jest tworzona w ten sposób, a nie, jak sądzi większość ludzi, przez Jaya Powella z Fed, który wciska przycisk drukowania.

Dodatkowo, gdy Fed podejmuje działania takie jak QE¹³, daje to bankom większe rezerwy na tworzenie większej liczby kredytów, co pozwala na większą ekspansję podaży pieniądza. Zasadniczo, dzisiejsze banki, w ramach systemu rezerwy cząstkowej, są w stanie tworzyć dochody z pożyczania pieniędzy, których nigdy wcześniej nie miały. Tworzą pieniądze z niczego, a więc, podobnie jak rząd, czerpią korzyści z rozwodnienia waluty.

Być może zastanawiasz się, dlaczego banki otrzymują tak dużą władzę? Banki są rządowym środkiem rozprowadzania kapitału w gospodarce. Kiedy Fed obniża stopy procentowe, to banki kreują pożyczki i rozpowszechniają kapitał, co wspomaga zdolność produkcyjną, umożliwiając dalszą kapitalizację gospodarki przez rząd w postaci inflacji. Krótko mówiąc, banki odgrywają kluczową rolę w zdolności rządu do kapitalizacji swojej populacji i posiadaczy waluty.

Jednak wypłata kapitału nie jest jedyną korzyścią, jaką banki dają rządowi. Sektor finansowy jest jednym z największych kontrybutorów kampanii politycznych i lobbingu. Podczas wyborów w 2020 r. banki i usługi finansowe z Wall Street wydały 2.9 miliarda dolarów¹⁴ w lobbing i składki. Dlatego banki nie tylko pomagają w wydatkowaniu nowo utworzonego kapitału, ale także zapewniają znaczne dochody politykom. To właśnie z tych dwóch powodów banki otrzymują tak dużą władzę.

Dodatkowo, jeśli nauczyliśmy się czegoś z polityki amerykańskiej, to tego, że lobbing ma znaczący wpływ na regulacje i proces legislacyjny¹⁵. Poprzez lobbing banki mogą wpływać na ustawodawstwo, aby zapewnić wprowadzenie regulacji, chroniąc ich pozycję w systemie finansowym (tj. surowe regulacje antykonkurencyjne, które ograniczają konkurencję).

Ze wszystkiego, co omówiliśmy, widać wyraźnie, że rząd nie musi już działać w najlepszym interesie ludności, aby otrzymać finansowanie (tj. podatek dochodowy, sprzedaż, podatek, podatek od osób prawnych). Może skutecznie finansować się poprzez ukryte podatki w formie ekspansji monetarnej lub represji finansowych bez zgody ludności lub posiadacza waluty. Dlatego rząd konsekwentnie forsuje narrację inflacyjną i nadal dąży do zwiększenia produktywności gospodarczej. Im bardziej produktywny jest kraj, tym większy jest popyt na jego towary, usługi i walutę. Ten zwiększony popyt prowadzi do umocnienia waluty. Im silniejsza waluta, tym większa skala ekspansji monetarnej, którą można przeprowadzić, zanim jej populacja zacznie odczuwać negatywne skutki.

Jednak inflacja to miecz obosieczny. Chociaż rząd i banki czerpią ogromne korzyści z inflacji, wraz z inflacją pojawia się dług. Jak wspomniano wcześniej, za każdym razem, gdy wzrasta podaż pieniądza, rośnie też obciążenie długiem. Stwarza to negatywną pętlę sprzężenia zwrotnego, w wyniku której, aby obsłużyć dług, trzeba wydrukować więcej pieniędzy. To dodatkowo wpływa na posiadaczy waluty na dwa sposoby:

1. Aby rząd nadal finansował się i powstrzymywał presję deflacyjną, musi dalej zwiększać podaż pieniądza. Ta ciągła ekspansja niszczy siłę nabywczą waluty.
2. Wraz ze wzrostem zadłużenia, domek z kart, czyli system finansowy, staje się coraz bardziej niestabilny. Kiedy stopy procentowe nieuchronnie wzrosną, konsekwencje będą katastrofalne (takie jak azjatycki kryzys zadłużenia lub stracona dekada Japonii) i prawie zawsze to społeczeństwo płaci cenę, ponieważ straty są zazwyczaj socjalizowane.

Niestety, wydaje się, że nie powstrzymuje to rządu przed kontynuowaniem wszelkich działań, aby zapewnić kontynuację narracji o inflacji.

Współczesne niewolnictwo

Zagłębmy się głębiej w to nieobowiązkowe opodatkowanie poprzez politykę monetarną. Z góry wiemy, że pieniądze = czas + energia. Dlatego, ponieważ inflacja powoduje utratę siły nabywczej, a ucisk finansowy jest tłumieniem stóp procentowych i przeniesieniem kosztów pożyczki na wierzyciela, jeśli zostało to zrobione bez zgody posiadaczy waluty, jest to kradzież ich czasu i energia. Chociaż inflacja jest zakazana od 1865 roku, w tym świetle inflacja brzmi niesamowicie podobnie do niewolnictwa, które jest również kradzieżą czasu i pieniędzy.

Niewolnictwo ma miejsce wtedy, gdy jednostka korzysta z cudzego czasu i energii, kosztem i bez jego zgody. Nie ma znaczenia, czy dana osoba wie, czy nie. Rząd woli używać terminu „inflacja”, ponieważ ukrywa on ich podstawowe intencje i pozwala im sprawiać wrażenie, że robią to, co jest najlepsze dla ludności.

To twierdzenie o niewolnictwie może brzmieć głupio. Jednak w 1862 r. poufny list, rozpowszechniany przez angielskich kapitalistów wśród amerykańskich bankierów, trafnie opisywał system monetarny niesamowicie podobny do systemu monetarnego, którego używamy dzisiaj. List znajduje się poniżej:

„Niewolnictwo prawdopodobnie zostanie zniesione przez siłę wojenną, a niewolnictwo ruchome zniszczone. Ja i moi europejscy przyjaciele opowiadamy się za tym, ponieważ niewolnictwo jest tylko posiadaniem siły roboczej i niesie ze sobą opiekę nad robotnikiem, podczas gdy europejski plan, kierowany przez Anglię, jest kapitałową kontrolą pracy poprzez kontrolowanie płac. MOŻNA TO ZROBIĆ KONTROLUJĄC PIENIĄDZE. Wielki dług, jaki zajmą się kapitaliści, powstał w wyniku wojny, musi być użyty jako środek do kontrolowania ilości pieniądza; aby to osiągnąć, obligacje muszą być wykorzystywane jako podstawa bankowa.” – Charles Hazard, Okólnik hazardowy, 1862¹⁶

Oczywiste jest, że na długo przed powstaniem obecnego systemu monetarnego dobrze znana była ogromna kontrola, jaką ktoś mógłby sprawować, gdyby miał władzę nad pieniędzmi. Bo jeśli kontrolujesz system monetarny, kontrolujesz gospodarkę, lub jak powiedział Mayer Amschel Rothschild: „pozwól mi emitować i kontrolować pieniądze narodu, a nie obchodzi mnie, kto tworzy jego prawa”.

Robert Breedlove zgłębia to dalej w swoim wnikliwym artykule „Masters and Slaves of Money”¹⁷ gdzie porównuje ekspansję monetarną i jej ekwiwalent w przepracowanych godzinach pracy. Ostatecznie doszedł do wniosku, że ekspansja podaży pieniądza M2 w latach 1981-2020, podzielona przez średnią godzinę w USA (przy założeniu, że przeciętny pracownik USA pracuje 2000 godzin rocznie) równa się liczbie 11.7 miliona ludzi w Stanach Zjednoczonych przez czterdzieści lat z rzędu. Następnie rozwija się dalej: „czas skradziony przez Fed od 1981 r. to 341% więcej rocznie niż transatlantycki handel niewolnikami. Z 23.4 mld godzin kradzieży rocznie, Fed mógł (teoretycznie) zbudować 2.3 Wielkich Piramid rocznie. Pod względem absolutnego skradzionego ludzkiego czasu rocznie, fiducjarna waluta jest największą piramidą i instytucją niewolnictwa w historii ludzkości”.

„Nikt nie jest bardziej beznadziejnie zniewolony niż ci, którzy fałszywie wierzą, że są wolni”. - Johann Wolfgang von Goethe

Jeśli każda inna zwykła osoba i biznes musi wnosić wartość dodaną dla społeczeństwa, aby zarabiać pieniądze, płacić rachunki i działać, dlaczego nie miałby tego robić rząd? Niezależnie od tego, czy zaklasyfikuje się inflację i ucisk finansowy jako niewolnictwo, większość zgodzi się, że posiadanie zdolności do samofinansowania usuwa prawdziwą podaż i popyt, a zatem uprawnia posiadacza tej mocy do działania we własnym interesie, w przeciwieństwie do interesy innych. Dodatkowo, gdy samofinansowanie odbywa się kosztem ludności, może stać się śliskim zboczem dla szkodliwych reżimów autorytarnych. Na przykład monopolistyczna korporacja w małym miasteczku ma nadrzędną kontrolę nad swoimi mieszkańcami, ponieważ jest to główne źródło miejsc pracy dla społeczności. Może zatem stwarzać trudności poprzez zwolnienia lub zwiększać morale poprzez zatrudnianie i podwyżki płac. Ta kontrola nad zatrudnieniem i płacami kultywuje konformizm i zapobiega zabieraniu głosu w obawie przed utratą pracy lub wykluczeniem ze społeczności. W tym samym duchu każdy podmiot kontrolujący podaż pieniądza może stworzyć trudności gospodarcze z ograniczeniem kapitału lub iluzją dobrobytu gospodarczego poprzez ekspansję monetarną. Pozwala to na kontrolę populacji, ponieważ kiedy populacja zaczyna uzyskiwać niezależność lub władza jednostki jest naruszona, mogą stworzyć trudności ekonomiczne poprzez kurczenie się pieniądza. Ewentualnie mogą stworzyć iluzję dobrobytu gospodarczego poprzez ekspansję monetarną, co dodatkowo wzmacnia fasadę, że robią to, co jest najlepsze dla ludności, a tym samym odbudowuje zaufanie społeczeństwa. W żadnym momencie podmiot nie jest zobowiązany do oferowania społeczeństwu uzasadnionej wartości.

Wyjaśnijmy, że tak długo, jak rząd oferuje usługę, która zapewnia wartość dla jego ludności i wykorzystuje dochody z opodatkowania, mając na uwadze interes ludności, opodatkowanie w ramach tradycyjnych środków, takich jak podatek dochodowy, podatek od sprzedaży, podatek od osób prawnych, w żadnym wypadku nie jest kradzieżą. Zamiast tego podatki są niezbędną częścią gospodarki, ponieważ dzięki opodatkowaniu rząd może pozyskać kapitał do działania i przetrwania.

Problemy podatkowe pojawiają się wtedy, gdy oprócz tradycyjnego opodatkowania mamy do czynienia z represjami finansowymi i inflacyjną polityką pieniężną. W tym scenariuszu nie tylko płacimy podatek w postaci podatku dochodowego, podatku od sprzedaży, podatku od osób prawnych, by wymienić tylko kilka, ale podlegamy deprecjacji waluty i wspieramy zadłużenie rządu bez naszej zgody. Jest to w rzeczywistości podwójne opodatkowanie i pozwala rządowi na samofinansowanie się bez konieczności oferowania korzystnych usług swojej ludności.

adwokat diabła

Można grać w adwokata diabła i uznać, że informacje te można interpretować na wiele sposobów. W tym przypadku mogło to być przekrzywione, aby przedstawić rząd w negatywnym świetle. Ponadto można argumentować, że inflacja ma takie korzyści, jak:

• umożliwienie rządowi pozyskania kapitału na finansowanie programów socjalnych, medycznych, socjalnych itp.
• zapewnienie gospodarce kapitału, który może wspomóc wzrost gospodarczy.
• dając Fedowi możliwość łagodzenia stresu gospodarczego.
• zmniejszenie deflacyjnych skutków zadłużenia.

To są słuszne punkty, więc przyjrzyjmy się głębiej, aby zobaczyć, czy rząd ma na uwadze interesy ludności. Stare powiedzenie „nie słuchaj tego, co mówią, patrz, co robią”¹⁸ wydaje się właściwe.

Poniżej znajduje się tabela przedstawiająca wydatki rządowe skierowane na zdrowie psychiczne i uzależnienie od narkotyków w odniesieniu do wydatków rządowych na zwalczanie terroryzmu. Następnie porównuje całkowitą liczbę zgonów i dolarów wydanych na zgon. Jak widać, gdyby rząd troszczył się o dobro swoich obywateli, zakładalibyśmy, że będzie kierował wydatki na te obszary, które najbardziej tego potrzebują. Niestety wydaje się, że tak nie jest. Dodatkowo, jeśli spojrzymy na wydatki wojskowe w porównaniu z opieką zdrowotną, Stany Zjednoczone wydają 450%¹⁹ bardziej na wojsku niż na opiece zdrowotnej.

Prawda o rządowych tabelach wydatków²⁰²¹²²

Dlaczego rząd może wydawać tak dużo na walkę z terroryzmem i wojsko?

Zanim zrozumiemy, dlaczego rząd wydaje tak dużo na wojsko i walkę z terroryzmem, musimy najpierw zbadać status dolara i jego światowej waluty rezerwowej.

Przed 1971 r. USD działał w systemie Bretton Woods, swego rodzaju złotym standardzie. Za Bretton Woods wiele krajów zgodziło się na utrzymanie stałego kursu wymiany między swoimi walutami a dolarem. W zamian Stany Zjednoczone zgodziły się, że każdy dolar w obiegu jest zabezpieczony i może być wymieniany na jego wagę w złocie. Ta umowa dała wartość USD. Jednak w 1971 roku Stany Zjednoczone zrezygnowały z systemu Bretton Woods i przeszły na standard fiat, którego używamy dzisiaj. Różnica polega na tym, że zamiast dolara zabezpieczonego złotem, jest on teraz zabezpieczony wyłącznie długiem. Na arenie międzynarodowej decyzja ta nie została dobrze przyjęta, a w nadchodzących latach dolar walczył²³. Stany Zjednoczone pilnie musiały znaleźć sposób na utrzymanie statusu waluty rezerwowej, ponieważ dolar był teraz zagrożony.

W połowie lat 1970. Stany Zjednoczone znalazły sposób dzięki dwustronnym porozumieniom z Arabią Saudyjską²⁴ (największego wówczas producenta ropy Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową (OPEC)), aby wpłynąć na OPEC w celu ujednolicenia handlu ropą, zapewniając ułatwienie transakcji w USD. Narodził się petrodolar²⁵.

Dwie korzyści, jakie USA mają w stosunku do każdego innego kraju:

Światowa waluta rezerwowa: Ponieważ USD ma status globalnej waluty rezerwowej, większość handlu odbywa się w USD. W związku z tym istnieje ogromna ilość długu denominowanego w USD, ponieważ kraje muszą pozyskać dolary, aby sfinansować globalne operacje handlowe. Ten stały popyt na dolary w celu utrzymania/spłacenia długu denominowanego w USD oraz handlu powoduje sztuczne umocnienie USD.

Petrodolar: Umowa z OPEC z lat 1970., zapewniająca, że ​​większość handlu ropą jest teraz wyceniana w dolarach, przyniosła USA ogromne korzyści. Ponieważ ropa jest głównym światowym źródłem energii, zapotrzebowanie na ropę jest ogromne. Podobnie jak status rezerwy światowej, porozumienie OPEC stworzyło powszechny sztuczny popyt na dolary, wzmacniając dolara. Dodatkowo jest jeszcze jedna ogromna przewaga USA nad innymi krajami. Ponieważ ropa jest głównym światowym źródłem energii, nie tylko Stany Zjednoczone mają znaczny wpływ na cenę ropy, ale mogą teraz kupować ropę poprzez drukowanie dolarów. Te petrodolary są następnie ponownie wprowadzane do Stanów Zjednoczonych poprzez sprzedaż amerykańskich obligacji skarbowych krajom petrodolarów. Ostatecznie pozwala to Stanom Zjednoczonym na samofinansowanie się. Ten system nazywa się recyklingiem petrodolara.

Zarówno w przypadku petrodolara, jak i światowej waluty rezerwowej, Stany Zjednoczone odnoszą ogromne korzyści, ponieważ istnieje stały popyt na dolary, co skutkuje umocnieniem waluty. Rząd USA może następnie wykorzystać tę zwiększoną siłę waluty poprzez ekspansję monetarną i finansować swoje operacje. Daje to Stanom Zjednoczonym wyjątkową przewagę nad jakimkolwiek innym konkurującym krajem, ponieważ może finansować się kosztem innego kraju. Każdy rząd, który chce konkurować w skali globalnej, podlega kaprysowi Stanów Zjednoczonych. Najpierw muszą pozyskać USD, aby kupić ropę i handlować. Aby to zrobić, muszą sprzedać swoją walutę w zamian za USD, co ma tendencję do dewaluacji ich waluty. Po drugie, Stany Zjednoczone mogą skapitalizować tego posiadacza waluty USD poprzez politykę monetarną, zwiększając podaż pieniądza dla własnej korzyści. Ostatecznie konkurujący kraj nie tylko musiał zdewaluować swoją walutę przy zakupie dolarów, ale teraz posiada dolary, które można zdewaluować z korzyścią dla USA.

Co wojsko i antyterroryzm mają wspólnego z ochroną narracji o inflacji?

Jestem pewien, że teraz jest oczywiste, że celem wojska i walki z terroryzmem nie jest ochrona ludności Stanów Zjednoczonych. Wojsko i antyterroryzm są po to, aby pomóc USA w ich globalnej hegemonii i chronić rząd przed wszelkimi ludźmi lub podmiotami, które naruszają jego zdolność do kapitalizacji posiadaczy waluty.

Dlatego najlepszym sposobem ochrony globalnego pozycjonowania USA jest finansowanie wojska i walki z terroryzmem. Zapewni to globalną kontrolę i pozwoli Stanom Zjednoczonym na dalsze forsowanie narracji o inflacji. To wyjaśnia brak równowagi między wydatkami na zdrowie psychiczne/uzależnienie od narkotyków a zwalczaniem terroryzmu na powyższym wykresie. Wyjaśnia to również znaczną nierównowagę, gdy spojrzymy na globalne wydatki wojskowe, gdzie na świecie Stany Zjednoczone mają najwyższy budżet na wydatki wojskowe. Stany Zjednoczone wydają o 308% więcej niż Chiny na drugim miejscu i więcej niż kolejne dziesięć krajów łącznie.

Wykres wydatków wojskowych 2020 według krajów²⁶

Gdyby Stany Zjednoczone utraciły monopol na handel ropą, nastąpiłby znaczny spadek popytu na dolara. Najprawdopodobniej zagroziłoby to jego statusowi waluty rezerwowej. Gdyby tak się stało, Stany Zjednoczone nie mogłyby już dłużej wykorzystywać swojej pozycji na świecie, az całą pewnością nie mogłyby zwiększyć podaży pieniądza w takim samym stopniu, bez poważnych reperkusji i zniszczenia siły nabywczej USD. Tylko po to, by jeszcze raz doprowadzić sprawę do celu, dlatego Stany Zjednoczone są tak silnie zmotywowane do ochrony petrodolara. Petrodollar pomaga zapewnić globalny status waluty rezerwowej, znacznie zwiększając jego zdolność do kontynuowania legalnej kradzieży/niewolnictwa poprzez ekspansję monetarną.

Gdzie idą te wydatki wojskowe?

Dzięki pozycjonowaniu USD jasne jest, że są one zachęcane do rzucania wyzwania każdemu, kto próbuje ingerować w ich władzę. Mając to na uwadze, przyjrzyjmy się, jak i gdzie dokładnie Stany Zjednoczone kierują swoją ogromną globalną władzą i potęgą militarną.
Chociaż najpierw musimy objechać, aby zrozumieć, w jaki sposób Stany Zjednoczone zdobywają władzę. To pozwoli nam zrozumieć, dlaczego USA robią to, co robią, jeśli chodzi o wojsko, zamach stanu (usunięcie i przejęcie rządu i jego uprawnień), rewolucje itp.

Stany Zjednoczone mają tendencję do działania w procesie trzyetapowym²⁷ jeśli chodzi o utrzymanie i rozwój ich globalnej potęgi:

1. Zabójcy ekonomiczni: Wielkie konglomeraty i korporacje w USA wysyłają zabójców ekonomicznych (EHM) do krajów rozwijających się z dużymi rezerwami energii. Celem jest „altruistyczna” oferta pożyczania tym krajom pieniędzy oraz pomocy w rozwoju i budowie infrastruktury energetycznej, umożliwiając tym krajom wykorzystanie ich zasobów naturalnych. Propozycje te są zwykle pod pretekstem, że kraj będzie prosperował i zobaczy wzrost poziomu życia. Istnieje jednak ukryty motyw tych „altruistycznych” pożyczek. EHM przeceni zwroty z tych projektów energetycznych, zachęcając wybrane kraje do zaciągania znacznie większego zadłużenia, niż są w stanie wesprzeć. Te narody będą się zmagać i ostatecznie zbankrutować pod ciężarem zadłużenia. Na pocieszenie te wspierane przez USA korporacje zaoferują przejęcie kontroli nad zasobami naturalnymi, zdolnościami podejmowania decyzji wojskowych i/lub politycznych. Jeśli im się to uda, USA rozszerzą swoje globalne zasoby i potęgę (widzimy, jak Chiny podążają podobną ścieżką z ich inicjatywą Pasa i Szlaku²⁸). Jeśli nie, przechodzą do etapu 2.
2. Szakale: Kiedy te zadłużone narody odmawiają gry w piłkę, do akcji wkraczają szakale. Są to usankcjonowane przez CIA podmioty odpowiedzialne za przeprowadzanie zamachów stanu, rewolucji, morderstw, porwań i zabójstw.²⁹. Przykładem tego jest zamach stanu przeciwko prezydentowi Chile Salvadorowi Allende³⁰, zamach stanu przeciwko prezydentowi Brazylii João Goulart³¹i zamach stanu mający na celu obalenie premiera Iranu Mohammada Mosaddeq³², wszystkie wspierane przez CIA. Przeciętnemu człowiekowi te wydarzenia wydają się być niepokojami domowymi, chociaż gdy sięgamy głębiej, wydaje się, że są bardziej złowrogie podstawy. Zwykle wydarzenia te zapewniają, że Stany Zjednoczone mogą nadal czerpać korzyści z zasobów kraju lub jego globalnej pozycji.
3. Wojskowy: Wreszcie, jeśli wszystko inne zawiedzie, do akcji wkracza wojsko amerykańskie. Celem jest użycie brutalnej siły, aby zapewnić, że Stany Zjednoczone będą mogły nadal działać w sposób monopolistyczny. Interwencja wojskowa jest sposobem na to, by Stany Zjednoczone wyczyściły obecną partię polityczną i wprowadziły kogoś, kto zgadza się z polityką zagraniczną USA. Propozycje dotyczące ruchu wojskowego wydają się być pod fasadą humanitaryzmu lub walki z terroryzmem. To szybko zyskuje poparcie ogółu społeczeństwa, kongresmenów i polityków oraz zapewnia, że ​​USA mogą nadal zarządzać swoją globalną potęgą kosztem światowej populacji.

W ramach tych trzech etapów Stany Zjednoczone są w stanie wyegzekwować swoją władzę na całym świecie i zapewnić przestrzeganie przepisów przez obce narody. To może wydawać się dziwaczne; jednak wszystko, co musimy zrobić, to oglądać codzienne wiadomości, aby zobaczyć globalne wydarzenia, takie jak te, za każdym razem. Oto przykłady interwencji USA:

Saddam Husajn

Fakt³³ – Irak jest na piątym miejscu pod względem największych znanych rezerw ropy naftowej, z 8.7% wszystkich znanych światowych rezerw.

W październiku 2000 r. Saddam Husajn ogłosił, że Irak zamierza przejść na sprzedaż ropy w euro. Do lutego 2003 roku sprzedali 3.3 miliarda baryłek ropy o łącznej wartości 26 miliardów euro³⁴. W marcu 2003 roku Stany Zjednoczone wraz z Wielką Brytanią najechały na Irak i obaliły Saddama. Trzy miesiące później Irak wrócił do sprzedaży w dolarach.

Stany Zjednoczone twierdzą, że najechały na Irak, aby promować prawa człowieka, ponieważ miały głębokie powiązania z terrorystami, takimi jak Al-Kaida, i posiadały broń masowego rażenia (BMR). Ponieważ jednak nigdy nie było żadnych zweryfikowanych powiązań między Saddamem a Al-Kaidą³⁵ani żadnych dowodów na poparcie broni masowego rażenia w Iraku, wydaje się bardziej prawdopodobne, że ich intencją była ochrona petrodolara.

Hugo Chavez

Fakt³⁶– Wenezuela ma największe znane rezerwy ropy naftowej, wynoszące 18.2% wszystkich znanych światowych rezerw.

Odkąd Hugo Chávez został wybrany na prezydenta Wenezueli w 1999 roku³⁷konsekwentnie groził, że Wenezuela przestanie sprzedawać ropę do USA³⁸. Ponadto Chávez regularnie mówił o podnoszeniu cen ropy, podatków i opłat licencyjnych, aby Wenezuelczycy mogli korzystać z dochodów z ropy zamiast z USA³⁹. Chávez nie uważał, że ceny ropy powinny być stłumione i że ze względu na rosnący popyt na ropę jest miejsce na wzrost cen. Jednak wzrost cen ropy przyniesie korzyści tylko producentom ropy, a ostatecznie zaszkodzi importerom ropy (tj. USA). Chávez zamierzał wykorzystać nadwyżkę przychodów generowanych przez wzrost cen ropy, podatków i opłat licencyjnych do reinwestowania w różne kraje Ameryki Południowej w celu zwiększenia dobrobytu Wenezueli i innych krajów Ameryki Południowej.

W kwietniu 2002 roku prezydent Chávez został usunięty z urzędu w wyniku zamachu stanu wspieranego przez rząd USA40. Następnie został siłą poproszony o rezygnację. Po usunięciu go ze stanowiska został porwany i ostatecznie zastąpiony przez Pedro Carmona, szefa wenezuelskiej konfederacji biznesowej Fedecamaras. Po tym wydarzeniu nastąpiły masowe protesty Wenezuelczyków i niektórych sektorów armii, dopóki Chávez nie został zwrócony i przywrócony na urząd prezydenta. Chociaż aż do śmierci Chaveza było wiele gróźb, Stany Zjednoczone nigdy nie zostały odcięte od wenezuelskiej ropy.

Muammar Kadafi

Fakt⁴¹ – W Libii znajdują się największe rezerwy ropy naftowej w Afryce⁴² i zajmuje dziewiąte miejsce pod względem największych znanych rezerw ropy naftowej, z 2.9% wszystkich znanych światowych rezerw.

W 2009 roku Kaddafi zaproponował ideę złotego dinara⁴³ do państw kontynentu afrykańskiego, waluty opartej na złocie i ułatwionej przez przejście od sprzedaży ropy w dolarach do sprzedaży ropy za złoto. Złoty dinar byłby sposobem na skierowanie dochodów z ropy do funduszy kontrolowanych przez państwo i z dala od USA.

W październiku 2011 roku nalot NATO wymierzony w lojalistów Kaddafiego zmusił go i jego najbliższe otoczenie do ucieczki. Podczas ucieczki został schwytany przez milicje z Misraty i ostatecznie stracony⁴⁴. Zgodnie z oczekiwaniami, wraz ze śmiercią Kaddafiego nastąpiła także śmierć złotego dinara. Dziś większość libijskiej ropy wyceniana jest w dolarach.

Ponownie, rozumowanie w sprawie interwencji USA odbywało się pod pretekstem interwencjonizmu humanitarnego⁴⁵. Jednak nie tylko fundacje praw człowieka⁴⁶ nie znalazłem żadnych dowodów na poparcie tego, w 2015 Wikileaks⁴⁷ opublikował dokument Departamentu Stanu USA wysłany e-mailem do Hillary Clinton w marcu 2011 roku, w którym wyszczególniono, że rząd Kadafiego posiada 143 tony złota przeznaczonego do ustanowienia złotego dinara. Stany Zjednoczone wiedziały o planach Kadafiego dotyczących złotego dinara. Dlatego bardziej prawdopodobne wydaje się to, że zdali sobie sprawę, że petrodollarowi groził atak i musieli zareagować.

Biorąc pod uwagę, że Stany Zjednoczone wykazują dużą troskę o prawa człowieka i terroryzm, musi być dziwne, że nie zdecydowały się podjąć:

• Arabia Saudyjska: Istnieją powiązania między Arabią Saudyjską a terroryzmem, w tym powiązania między saudyjską rodziną królewską a Al-Kaidą⁴⁸. Istnieją nawet dowody wskazujące na to, że książę koronny kraju, Mohammad bin Salman, bezpośrednio zatwierdził zabójstwo felietonisty Washington Post, Jamala Khashoggiego.⁴⁹. Jednak ani prezydenci Trump, ani Biden nie wykazali zamiaru podążania za Arabią Saudyjską. Zamiast tego, ilekroć saudyjska ropa jest zagrożona, USA ich wspierają. Dlaczego Stany Zjednoczone nie chcą podjąć działań? Jak wyjaśniono powyżej, Stany Zjednoczone i Arabia Saudyjska mają głębokie stosunki dwustronne, w których USA nie są zachęcane do popełniania przestępstw. Zamiast tego Stany Zjednoczone zrobią wszystko, aby chronić Saudyjczyków. Arabia Saudyjska zgodziła się sprzedawać swoją ropę w dolarach, aw zamian Stany Zjednoczone zgodziły się dać im dostęp do amerykańskiej broni i ochrony wojskowej. Arabia Saudyjska zaopatruje Stany Zjednoczone w 1/3⁵⁰ ropy, a w latach 2015-2019 sama Arabia Saudyjska zakupiła 1/4 całego eksportu broni z USA⁵¹.
• Korea Północna: W 2014 r. Raport Komisji Śledczej ONZ dotyczący praw człowieka w Korei Północnej stwierdził, że „rząd popełnił zbrodnie przeciwko ludzkości, w tym eksterminację, morderstwo, zniewolenie, tortury, uwięzienie, gwałt i inne formy przemocy seksualnej, i przymusowa aborcja”.⁵² Ponadto Korea Północna publicznie oświadczyła, że ​​ma broń masowego rażenia⁵³. Stany Zjednoczone mogą z łatwością zbudować solidną sprawę humanitarną, aby zinfiltrować Koreę Północną, tak jak zrobiły to z Kadafim. Jednak, podobnie jak Arabia Saudyjska, Stany Zjednoczone nie wykazują żadnych oznak interwencji. Jednym z powodów, dla których Stany Zjednoczone mogą być niezainteresowane, może być fakt, że Korea Północna nie ma udowodnionych rezerw ropy naftowej⁵⁴ i dlatego nie stanowi zagrożenia dla USA.

Jak powinno być teraz oczywiste, „nie słuchaj tego, co mówią, patrz, co robią”⁵⁵ może dać nam dużo wglądu w program rządu. Teraz łatwiej możemy zrozumieć, dlaczego Stany Zjednoczone wydają się być znacznie bardziej zainteresowane kierowaniem wydatków rządowych i wysiłkami wojskowymi na ochronę petrodolara i statusu rezerwy światowej niż ochroną praw człowieka i mieszkańców USA. Dopóki nie zobaczymy odejścia od scentralizowanych systemów monetarnych, będzie to niestety nadal występować.

Za altruistyczną kurtyną

Chociaż możemy nigdy nie być w stanie odpowiedzieć z całą pewnością, dlaczego Stany Zjednoczone rozpoczęły wojnę z Saddamem i Kadafim lub zdecydowały się poprzeć zamach stanu przeciwko Chavezowi, możemy uzyskać wiele informacji z ich podejścia. Czy uważasz, że prezydentowi byłoby łatwiej zebrać Kongres i opinię publiczną pod altruistycznym założeniem, że:

• USA muszą rozpocząć wojnę z przyczyn humanitarnych i antyterrorystycznych, aby bronić swoich obywateli

lub zgodnie z bardziej uzasadnionym uzasadnieniem:

• aby chronić petrodolara i jego status światowej waluty rezerwowej, zapewniając, że Stany Zjednoczone mogą nadal kapitalizować swoją populację i posiadaczy walut obcych

Niestety, to pierwsze wydaje się najbardziej prawdopodobne. Hussein, Kaddafi i Chavez bezpośrednio atakowali petrodolara i zdolność USA do kapitalizacji posiadaczy waluty. Najskuteczniejszym sposobem, aby Stany Zjednoczone rzuciły im wyzwanie, jest wykorzystanie swojej niesamowitej globalnej potęgi do stworzenia narracji odnoszącej się do podstaw humanitarnych/terrorystycznych, malując tak zwanego wroga w negatywnym świetle. Zapewni to poparcie Kongresu i amerykańskiej opinii publicznej, a dzięki temu wsparciu i wsparciu będą mogli robić to, co jest potrzebne pod pretekstem humanitarnego interwencjonizmu/terroryzmu.

Ta myląca humanitarna/terrorystyczna narracja wojenna będzie trwać tak długo, jak długo będzie istniał petrodollar. W oczach USA każde zagrożenie na petrodolarze wymaga odpowiedzi, a żadna narracja nie wspiera odpowiedzi lepiej niż altruizm lub obrona własnego kraju. Stany Zjednoczone zrobią wszystko, aby zapewnić, że ich pozycja nie zostanie naruszona, ponieważ utrata statusu petrodolara lub światowej waluty rezerwowej poważnie wpłynęłaby na Stany Zjednoczone i ich zdolność do kapitalizacji posiadaczy waluty. To dlatego widzimy tak wiele funduszy przeznaczanych na walkę z terroryzmem i wojsko, mimo że istnieją dowody empiryczne⁵⁶ pokazując, że wydatki wojskowe są szkodliwe dla produktywności i wzrostu gospodarczego. Dolar zależy od silnego wojska, a wojsko zależy od silnego dolara⁵⁷. Bez nich USA nie są w stanie kontynuować swojej narracji inflacyjnej.

Gdzie w tym wszystkim stoi Bitcoin?

* Ten artykuł dotyczy nie tyle Bitcoina i jego zalet, ile raczej tego, jak działają Stany Zjednoczone i dlaczego Bitcoin jest zagrożony. Dlatego nie będę wdawał się zbyt szczegółowo w dobrze znane zalety Bitcoina. Aby uzyskać więcej informacji o zaletach Bitcoin, sprawdź: https://bitcoinmagazine.com/culture/bitcoin-illusion-of-reality

Bitcoin ma potencjał, aby dać władzę jednostkom, wykorzystać utraconą energię, zwiększyć produktywność ekonomiczną i pobudzić innowacyjność⁵⁸. Możemy zatem założyć, że ta nowa, wykładniczo rozwijająca się technologia zostanie przyjęta z otwartymi ramionami. Jednakże, chociaż widzieliśmy niesamowitą adopcję z pewnych obszarów populacji ogólnej i osób myślących przyszłościowo, nie jest to prawdą w przypadku rządu. Podobnie jak Hussein, Kaddafi i Chavez, Bitcoin bezpośrednio zagraża zdolności rządów do kapitalizacji posiadaczy waluty. Gdyby Bitcoin został przyjęty jako światowa waluta rezerwowa, stanowiłoby to poważne zagrożenie dla Stanów Zjednoczonych i ich zdolności do prowadzenia inflacyjnej polityki pieniężnej z tych trzech powodów:

1. Stała dostawa: Po raz pierwszy w historii Bitcoin oferuje dokładną miarkę, za pomocą której można oglądać świat. Ponieważ Bitcoinem nie można manipulować, zawsze będzie utrzymywał limit 21 milionów monet. Dlatego Bitcoin oferuje potencjał, aby zapewnić dokładny wgląd w informacje o podaży i popycie. Jak wiemy, kiedy trafiamy w okresy napięć gospodarczych, otrzymujemy informację zwrotną w postaci wskaźników ekonomicznych (tj. stóp procentowych, cen akcji, PKB). Kiedy zwiększamy podaż pieniądza, aby skapitalizować posiadaczy waluty lub tłumić podstawowy stres gospodarczy, zniekształcamy te wskaźniki ekonomiczne, maskując prawdziwą podaż i popyt. Zapobiega to dokładnemu korygowaniu błędów przez ekonomię. Bitcoin, ze względu na brak manipulacji, nie pozwala żadnemu podmiotowi na kapitalizowanie swoich posiadaczy waluty ani na maskowanie stresu poprzez inflację. Zamiast tego rządy muszą oferować wartość społeczeństwu i bezpośrednio rozwiązywać podstawowe problemy gospodarcze. To pozwoliłoby zobaczyć świat takim, jakim jest naprawdę, a nie zniekształconym przez ekspansję monetarną. Mając to na uwadze, Bitcoin ujawniłby inflacyjną narrację na temat tego, czym jest, sposobem dla rządu na samofinansowanie i kapitalizację posiadaczy waluty.

   Dodatkowo, jako jednostki, chcemy, aby nasza produktywność ekonomiczna przynosiła korzyści nam i otaczającym nas osobom. W przypadku Bitcoina ta zwiększona produktywność narastałaby w postaci zwiększonej siły waluty, co pozwoliłoby czerpać korzyści posiadaczom, a nie rządowi. Tak jest w przypadku USD, gdy tę zwiększoną produktywność wydobywają poprzez inflację.

2. Zdecentralizowane: Bitcoin to system monetarny rządzony przez zasady, a nie władców⁵⁹. Żaden pojedynczy podmiot nie ma władzy ani kontroli nad Bitcoinem. Przy zdecentralizowanej naturze Bitcoina nie ma znaczenia, czy jesteś prezydentem, osobą ubiegającą się o azyl nieposiadającą statusu bankowego, czy prywatnym lekarzem. Wszyscy muszą grać według tych samych zasad. Uniemożliwiłoby to wpływowym postaciom kontrolowanie polityki pieniężnej kosztem posiadaczy waluty.
3. Samoopieka: Bitcoin jest pierwszym aktywem, który pozwala posiadaczowi na łatwe i bezpieczne przechowywanie. Takie postępowanie przenosi władzę z rządu i osób trzecich, które przechowują nasze aktywa, na posiadaczy waluty. Gwarantuje to, że rządy, banki i korporacje działają jako dostawcy usług, mając na uwadze dobro ich populacji i klientów, a nie apodyktyczne, kontrolujące podmioty, którymi są dzisiaj.

Jak to się dzieje, że Bitcoin widzi tak silny sprzeciw niektórych osób w rządzie?

Chociaż Bitcoin jest technologią, która oferuje doskonałe korzyści, z trzech wymienionych powyżej korzyści możemy zobaczyć, że Bitcoin jest bardzo sprzeczny z obecną strukturą naszej gospodarki. Bitcoin bezpośrednio wpływa na zdolność rządu do kapitalizacji swojej populacji i posiadaczy waluty, ponieważ podważa USA i ich monopol walutowy. Dlatego widać, dlaczego widzimy taki sprzeciw w rządzie.

Nawet po wielu rygorystycznych badaniach obalających wszystkie główne fałszywe narracje, Bitcoin wciąż regularnie znajduje się pod ostrzałem. Jedno badanie przeprowadzone przez byłego zastępcę dyrektora CIA zakończyło się⁶⁰ że „szerokie uogólnienia dotyczące wykorzystania Bitcoina w nielegalnych finansach są znacznie zawyżone”. Od 2016 roku tylko około 0.5% całkowitego wolumenu transakcji Bitcoin zostało wykorzystane do nielegalnej działalności. Dla porównania, w ramach tradycyjnych finansów nielegalna działalność stanowi od 2 do 4% PKB. Jest to wyraźna różnica w stosunku do tego, jak Bitcoin jest przedstawiany w mediach, ale nadal widzimy wprowadzające w błąd oświadczenia, takie jak wypowiedzi sekretarza skarbu USA Janet Yellen: „Widzę obietnicę tych nowych technologii, ale widzę też rzeczywistość: kryptowaluty zostały wykorzystane do prania zysków internetowych handlarzy narkotyków; były narzędziem finansowania terroryzmu”. Wygląda na to, że ludzie u władzy nie są zainteresowani prawdą. Zamiast tego są nastawieni na konstruowanie najbardziej potępiających narracji, aby Bitcoin został uznany za szkodliwy dla gospodarki w oczach opinii publicznej.

Dlatego nie ma znaczenia, że ​​Bitcoin próbuje rozwiązać problem ucisku finansowego poprzez włączenie monetarne i równość. Bitcoin bezpośrednio ingeruje w program rządu, pozwalając jednostkom na rezygnację z opodatkowania inflacyjnego, i tylko z tego powodu Bitcoin jest przedstawiany jako zagrożenie dla USA.

Można się spierać, dlaczego potrzebujemy Bitcoina? Lub, dlaczego nie dać władzy komuś, kto chce tego, co najlepsze dla ludzi? Z historii jasno wynika, że ​​ludzie z natury chcą chronić swój rodowód, bogactwo i władzę w społeczeństwie. Dlatego każdy, kto zarządza walutą, zwykle nadużywa swojej władzy, a jeśli obecna osoba u władzy tego nie robi, jest to tylko kwestia czasu, zanim to zrobi. Bitcoin usuwa tę pokusę monetarną i tworzy równe szanse dla wszystkich. Politycy bez pokusy mogą skupić się na tym, co jest najlepsze dla społeczeństwa, a nie na korzyściach dla nich. Ponadto Bitcoin pozwala posiadaczom waluty mieć wpływ na politykę monetarną i zapewniać, że wszelkie zmiany są zgodne z ogólnym konsensusem, a nie z tymi, którzy są u władzy.

„Gdyby ludzie byli aniołami, żaden rząd nie byłby potrzebny. Gdyby aniołowie rządzili ludźmi, nie byłaby potrzebna ani zewnętrzna, ani wewnętrzna kontrola rządu”. – James Madison, dokument federalistyczny nr 51

Wniosek

Wiele dekad temu Milton Friedman powiedział, że „nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch”. Te słowa są nadal aktualne. Jak pokazano poniżej, żaden naród w historii nigdy nie utrzymywał swojej globalnej hegemonii w nieskończoność (jest to znane jako paradoks Tryffina⁶¹). Jako globalna waluta rezerwowa Stany Zjednoczone nie mogą utrzymać statusu waluty rezerwowej, rozwijać bazy produkcyjnej i zachować suwerenności.

Szacunkowy wykres względnej pozycji wielkich imperiów⁶²

Gdy Stany Zjednoczone kierują całą swoją energię i zasoby na ochronę petrodolara w celu utrzymania statusu waluty rezerwowej, nieuchronnie widzimy wyrzeczenia, jeśli chodzi o opiekę zdrowotną, infrastrukturę i produkcję krajową. Z czasem te poświęcenia doprowadzą do upadku Stanów Zjednoczonych i ich globalnej hegemonii. Wtedy stanie się jasne, że jego ataki na Bitcoina i inne podmioty, które naruszyły zdolność rządu do kapitalizacji posiadaczy waluty, były tylko desperackimi ostatecznymi próbami obrony ich pozycji na świecie.

Jednak do tego dnia Bitcoin najprawdopodobniej nadal będzie postrzegany przez USA jako zagrożenie. Dlatego nie ma znaczenia, że ​​Bitcoin może być jednym z najbardziej pomysłowych i ekonomicznie produktywnych wynalazków do tej pory, ani że ma niesamowitą zdolność do kanalizowania ludzkiej pomysłowości, przekazywania władzy i pobudzania do budowy prawdziwie zdecentralizowanego wolnorynkowego systemu kapitalistycznego. . Podczas gdy Stany Zjednoczone utrzymują swoją globalną hegemonię, Bitcoin ingeruje w jego zdolność do samofinansowania się i forsowania swojej narracji inflacyjnej. Dlatego też, z perspektywy rządu, Bitcoin nie wspomaga produktywności gospodarczej i, podobnie jak Husajn i Kaddafi, zostanie splamiony przez ludzi u władzy i będzie pozycjonowany jako zagrożenie dla społeczeństwa. Jako zwolennik równości i inwestor w Bitcoin, ten atak na Bitcoin może być przygnębiający. Musimy jednak pamiętać:

• a) Uprawnienia są zachęcane do zapobiegania adopcji Bitcoin, ponieważ wpływa to na ich zdolność do samodzielnego finansowania i kontynuowania narracji inflacyjnej. Nie mogą jednak w nieskończoność utrzymywać tej hegemonii.
• b) Bitcoin toruje drogę dla nowego paradygmatu włączenia monetarnego, równości i zmniejszenia ucisku finansowego. Jednocześnie zapewnia zwiększoną produktywność gospodarczą, ponieważ ukierunkowuje pomysłowość i zachęca do innowacji.
• c) Bitcoin to system monetarny rządzony przez zasady, a nie władców⁶³.

Biorąc pod uwagę te punkty, łatwiej można przejrzeć strach, niepewność i wątpliwości (FUD) i opowiadać się za światem równości, w którym sedno sprawy leży w najlepszym interesie populacji, a podejmowanie decyzji odbywa się na zasadzie konsensusu, a nie władzy.

Nie powinniśmy pozwolić, aby strach przed Stanami Zjednoczonymi i ich apodyktyczny charakter dyktował naszą decyzję o żądaniu globalnej równości monetarnej. Zamiast tego powinniśmy to przyjąć. Niech ten strach będzie paliwem, które podsyci ogień zmian. Bitcoin próbuje przekazać ludziom wiele tysiącleci scentralizowanej władzy poprzez walutę. Oczywiście będą przeszkody i oczywiście nastąpi odepchnięcie, ale to niewielka cena, jaką trzeba zapłacić na drodze do wolności i równości.

Podobnie jak Chiny, Holandia i Wielka Brytania, które ulegają paradoksowi Triffina, tak samo będą podlegać USA. Ale jak w przypadku każdej globalnej zmiany waluty rezerwowej pojawia się okazja, która rodzi ważne pytanie: kto odbierze płaszcz?

„Przewiduję przyszłe szczęście dla Amerykanów, jeśli uda im się zapobiec marnowaniu przez rząd pracy ludzi pod pretekstem opieki nad nimi”. - Thomas Jefferson

Referencje

¹ Szarmancki, Chris. „Jak banki centralne mogą zwiększyć lub zmniejszyć podaż pieniądza”. Investopedia, 2021, https://www.investopedia.com/ask/answers/07/central-banks.asp#:~:text=In%20open%20operations%2C%20the %20Fedincreasing%20the%20overall%20money%20supply. Dostęp 16 7 21.
² Lumen. „Tworzenie pieniędzy”. Lumen, 2021, https://courses.lumenlearning.com/boundless-economics/chapter/creating-money/#:~:text=Key%20Terms-,mone y%20multiplier%3A%20The%20maximum%20amount%20of% 20komercyjny%20bank%20pieniądze%20to (raczej%20niż%20pożyczał%20wychodzi). Dostęp 16 7 21.
³ Rezerwa Federalna. „Dlaczego Rezerwa Federalna dąży do inflacji na poziomie 2 procent w dłuższej perspektywie?” Rezerwa Federalna, 2020, https://www.federalreserve.gov/faqs/economy_14400.htm. Dostęp 16 7 21.
⁴ Króliku, Sebastianie. „Kiedy więcej nie znaczy lepiej”. Magazyn Bitcoin, 2021, https://bitcoinmagazine.com/culture/when-more-isnt-better-money-inflation. Dostęp 16 7 21.
⁵ FRED. „Aktywa: Aktywa ogółem: Aktywa ogółem”. FRED, 2021, https://fred.stlouisfed.org/series/WALCL. Dostęp 16 7 21.
⁶ Finanse Google. „Indeks S&P500”. Google, 2021, https://www.google.com/finance/quote/.INX:INDEXSP. Dostęp 16 7 21.
⁷ Hayes, Adamie. „Represje finansowe”. Investopedia, 2021, https://www.investopedia.com/terms/f/financial-repression.asp#:~:text=Financial%20repression%20is%20a%20te rm,cost%20funding%20for%20government%20expenditures. Dostęp 16 7 21.
⁸ FRED. „Dług federalny: całkowity dług publiczny”. FRED, 2021, https://fred.stlouisfed.org/series/GFDEBTN. Dostęp 16 7 21.
⁹ Kołakowski, Marek. „Co to jest kontrola krzywej dochodowości?” Investopedia, 2021, https://www.investopedia.com/what-is-yield-curve-control-4797189. Dostęp 16 7 21.
¹⁰ Amadeo, Kimberly. „Jak Fed monetyzuje dług USA”. Bilans, 2021, https://www.thebalance.com/how-is-the-fed-monetizing-debt-3306126. Dostęp 16 7 21.
¹¹ wydatki. „Federalne trendy deficytu w czasie”. wydatki, 2020, https://datalab.usaspending.gov/americas-finance-guide/deficit/trends/. Dostęp 16 7 21.
¹² Wernera, Ryszarda. „Czy banki mogą samodzielnie tworzyć pieniądze z niczego?” Nauka Direct, 2014, https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1057521914001070. Dostęp 16 7 21.
¹³ Barone, Adam. „Rezerwy bankowe”. Investopedia, 2021, https://www.investopedia.com/terms/b/bank-reserve.asp. Dostęp 16 7 21.
¹⁴ Pieniądze z Wall Street w Waszyngtonie. „Wall Street Money w Waszyngtonie”. CNBC, 2021, https://fm.cnbc.com/applications/cnbc.com/resources/editorialfiles/2021/04/14/AFR_Wall_Street_Money_in_Politics_2021.pdf. Dostęp 16 7 21.
¹⁵ Cigler, Allan J, Burdett A. Loomis i Anthony J. Nownes. „Lobbing w cieniu”. SSRN, 2014, https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2507300. Dostęp 16 7 21.
¹⁶ plik i pazur322. „Historia okólnika hazardowego”. Archiwa plików i pazurów, 2014, https://fileandclaw322.wordpress.com/2014/10/20/history-of-the-hazard-circular/. Dostęp 16 7 21.
¹⁷ Ukochany, Robercie. „Panowie i niewolnicy pieniądza”. Średni, 2020, https://breedlove22.medium.com/masters-and-slaves-of-money-255ecc93404f. Dostęp 16 7 21.
¹⁸ Vladimira Jankélévitcha i Ann Hobart. „Nie słuchaj tego, co mówią, patrz na to, co robią”. JSTOR, 1996, https://www.jstor.org/stable/1344022. Dostęp 16 7 21.
¹⁹ Ghosh, Iman. „Ile kraje wydają na opiekę zdrowotną w porównaniu z wojskiem?” Wizualny Kapitalista, 2020, https://www.visualcapitalist.com/what-do-countries-spend-on-healthcare-versus-military/. Dostęp 16 7 21.
²⁰ Rada Narodowa. "Budżet federalny." Rada Narodowa, 2015, https://www.thenationalcouncil.org/topics/federal-budget/. Dostęp 16 7 21.
²¹ NIMH. "Samobójstwo." NIMH, 2019, https://www.nimh.nih.gov/health/statistics/suicide. Dostęp 16 7 21.
²² Stimson. „Wydatki na CT”. Stimson, 2018, https://www.stimson.org/wp-content/files/file-attachments/CT_Spending_Report_0.pdf. Dostęp 16 7 21.
²³ Kenton, Will. „Szok Nixona”. Investopedia, 2021, https://www.investopedia.com/terms/n/nixon-shock.asp. Dostęp 16 7 21.
²⁴ Adameo, Kimberly. „Petrodolary i system, który je stworzył”. Bilans, 2020, https://www.thebalance.com/what-is-a-petrodollar-3306358. Dostęp 16 7 21.
²⁵ Zaw Thiha Tun. „Jak petrodolary wpływają na dolara amerykańskiego”. Investopedia, 2020, https://www.investopedia.com/articles/forex/072915/how-petrodollars-affect-us-dollar.asp. Dostęp 16 7 21.
²⁶ Statystyka. „Kraje o najwyższych wydatkach wojskowych na świecie w 2020 roku”. Statista, 2020, https://www.statista.com/statistics/262742/countries-with-the-highest-military-spending/. Dostęp 16 7 21.
²⁷ Perkins, John. Wyznania ekonomicznego zabójcy. Wydawnictwo Berretta-Koehlera, 2004.
²⁸ Lily Kuo i Niko Komenda. „Czym jest chińska inicjatywa pasa i drogi?” The Guardian, 2017, https://www.theguardian.com/cities/ng-interactive/2018/jul/30/what-china-belt-road-initiative-silk-road-explainer. Dostęp 16 7 2021.
²⁹ Younge, Gary. „Zabójca żałuje”. The Guardian, 2006, https://www.theguardian.com/books/2006/jan/28/usa.politics. Dostęp 16 7 21.
³⁰ Guenberg, Mark. „Nowo ujawnione dokumenty pokazują, że Nixon, Kissinger planował obalenie Allende od pierwszego dnia”. Świat ludzi, 2020, https://www.peoplesworld.org/article/newly-revealed-documents-show-nixon-kissinger-plotted-allende-overthrow-f rom-day-one/. Dostęp 16 7 21.
³¹ Pereira, Antoni. „Rola USA w zamachu stanu w 1964 r. w Brazylii”. Wiley, 2016, https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/blar.12518. Dostęp 16 7 21.
³² Historia.com. „Przewrót wspierany przez CIA obala rząd Iranu”. Historia, 2020, https://www.history.com/this-day-in-history/cia-assisted-coup-overthrows-government-of-iran. Dostęp 16 7 21.
³³ Światomierz. „Rezerwy ropy naftowej według krajów”. Worldometer, 2016, https://www.worldometers.info/oil/oil-reserves-by-country/. Dostęp 16 7 21.
³⁴ Gladstein, Alex. „Ukryte koszty petrodolara”. Magazyn Bitcoin, 2021, https://bitcoinmagazine.com/culture/the-hidden-costs-of-the-petrodollar. Dostęp 16 7 21.
³⁵ Kessler, Glenn. „Twierdzenie Cheneyów o „głębokich, długotrwałych, dalekosiężnych relacjach” między Al-Kaidą a Saddamem”. Washington Post, 2014, https://www.washingtonpost.com/news/fact-checker/wp/2014/07/17/the-cheneys-claims-of-a-deep-longstanding-f ar-reaching-relationship- między-al-kaidą-a-saddamem/. Dostęp 16 7 21.
³⁶ Światomierz. „Rezerwy ropy naftowej według krajów”. Worldometer, 2016, https://www.worldometers.info/oil/oil-reserves-by-country/. Dostęp 16 7 21.
³⁷ Nelsona, Briana. „Hugo Chávez”. Brittanica, Nieznane, https://www.britannica.com/biography/Hugo-Chavez. Dostęp 16 7 21.
³⁸ Stowarzyszenie prasy. „Chavez grozi, że przestanie wysyłać ropę do USA” NBC News, 2008, https://www.nbcnews.com/id/wbna23098780. Dostęp 16 7 21.
³⁹ Johannesa Alvareza i Jamesa Fiorito. „Wenezuelski olej jednoczący Amerykę Łacińską”. Standford, 2005, https://web.stanford.edu/class/e297a/Venezuelan%20Oil%20Unifying%20Latin%20America.doc. Dostęp 16 7 21.
⁴⁰ angielski, Telesur. “Wenezuela 11 kwietnia.” Analiza Wenezueli, 2015, https://venezuelanalysis.com/analysis/11335. Dostęp 16 7 21.
⁴¹ Światomierz. „Rezerwy ropy naftowej według krajów”. Worldometer, 2016, https://www.worldometers.info/oil/oil-reserves-by-country/. Dostęp 16 7 21.
⁴² Statystyka. „Udowodnione rezerwy ropy naftowej w Afryce w 2020 r. według krajów”. Statista, 2020, https://www.statista.com/statistics/1178147/crude-oil-reserves-in-africa-by-country/#:~:text=Libya%20was%20the %20richest%20country,billion% 20baryłek%20z%20potwierdzonych%20rezerw. Dostęp 16 7 21.
⁴³ Państwo milenijne. „Złoty dinar: prawdziwy powód morderstwa Kaddafiego”. Państwo Millenium, 2019, https://millenium-state.com/blog/2019/05/03/the-dinar-gold-the-real-reason-for-gaddafis-murder/. Dostęp 16 7 21.
⁴⁴ Perawongmetha, Athit. „Wydarzenia Korei Północnej w 2019 r.” HRW, 2019, https://www.hrw.org/world-report/2020/country-chapters/north-korea#. Dostęp 16 7 21.
⁴⁵ RT. „Złoto za ropę Kaddafiego, plany zguby dolara za „misją” Libii?” Youtube, 2011, https://www.youtube.com/watch?v=GuqZfaj34nc&ab_channel=RT. Dostęp 16 7 21.
⁴⁶ Cockburn, Patryk. „Pytania o amnestię twierdzą, że Kaddafi nakazał gwałt jako broń wojenną”. Independent, 2011, https://www.independent.co.uk/news/world/africa/amnesty-questions-claim-gaddafi-ordered-rape-weapon-war-23 02037.html. Dostęp 16 7 21.
⁴⁷ Brązowy, Ellen. „Dlaczego Kadafi musiał odejść: afrykańskie złoto, ropa i wyzwanie dla imperializmu monetarnego”. Teekolog, 2016, https://theecologist.org/2016/mar/14/why-qaddafi-had-go-african-gold-oil-and-challenge-monetary-imperialism. Dostęp 16 7 21.
⁴⁸ Levitt, Mateusz. „Dowody powiązań finansowych między saudyjską rodziną królewską a Al-Kaidą”. NYtimes, Nieznane, https://www.nytimes.com/interactive/projects/documents/evidence-of-financial-links-between-saudi-royal-family-a nd-al-qaeda. Dostęp 16 7 21.
⁴⁹ Pieśniarz, Dawidzie. „Biden nie będzie karał saudyjskiego następcy tronu za zabójstwo Khashoggiego i jego obawę o naruszenie stosunków”. NY Times, 2021, https://www.nytimes.com/2021/02/26/us/politics/biden-mbs-khashoggi.html. Dostęp 16 7 21.
⁵⁰ stan.gov. „Stosunki USA z Arabią Saudyjską”. stan, 2020, https://www.state.gov/us-relations-with-saudi-arabia/. Dostęp 16 7 21.
⁵¹ Gladstein, Alex. „Ukryte koszty petrodolara”. Magazyn Bitcoin, 2021, https://bitcoinmagazine.com/culture/the-hidden-costs-of-the-petrodollar. Dostęp 16 7 21.
⁵² Perawongmetha, Athit. „Wydarzenia Korei Północnej w 2019 r.” HRW, 2019, https://www.hrw.org/world-report/2020/country-chapters/north-korea#. Dostęp 16 7 21.
⁵³ BBC. „Korea Północna: Co wiemy o jej programie rakietowym i nuklearnym”. BBC, 2021, https://www.bbc.com/news/world-asia-41174689. Dostęp 16 7 2021.
⁵⁴ Fensom, Anthony. „Czy Korea Północna może zostać kolejnym megaproducentem ropy i gazu?” Nationalinterest, 2019, https://nationalinterest.org/blog/buzz/could-north-korea-become-next-oil-and-gas-mega-producer-109066. Dostęp 16 7 21.
⁵⁵ Vladimira Jankélévitcha i Ann Hobart. „Nie słuchaj tego, co mówią, patrz na to, co robią”. JSTOR, 1996, https://www.jstor.org/stable/1344022. Dostęp 16 7 21.
⁵⁶ Azam, Mahomet. „Czy wydatki wojskowe hamują wzrost gospodarczy? Dowody empiryczne z krajów spoza OECD.” Sciencedirect, 2020, https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2405844020326955#:~:text=Military%20expenditure%20tends%20to%20atenuate,market%20to%20balance%20its%20budget. Dostęp 16 7 21.
⁵⁷ van Eedena, Paula. „Koniec hegemonii dolara”. Kitco, 2006, https://www.kitco.com/ind/VanEeden/feb242006.html. Dostęp 16 7 21.
⁵⁸ Króliku, Sebastianie. „Bitcoin i iluzja rzeczywistości”. Bitcoinmagazine, 2021, https://bitcoinmagazine.com/culture/bitcoin-illusion-of-reality. Dostęp 16 7 21.
⁵⁹ Stevensa, Rossa. „List wspólników Stone Ridge 2020”. Microstrategy, 2020, https://www.microstrategy.com/en/bitcoin/documents/stone-ridge-2020-shareholder-letter. Dostęp 16 7 21.
⁶⁰ Josha Kirshnera i Thomasa Schoenbergera. „Analiza wykorzystania Bitcoina w nielegalnych finansach”. Cryptoforinnovation, 2021, https://cryptoforinnovation.org/resources/Analysis_of_Bitcoin_in_Illicit_Finance.pdf. Dostęp do 17 7 21.
⁶¹ Smith, Tim. „Jak dylemat tryffina wpływa na waluty”. Investopedia, 2019, https://www.investopedia.com/financial-edge/1011/how-the-triffin-dilemma-affects-currencies.aspx. Dostęp 16 7 21.
⁶² Dalio, Ray. „Zmieniający się porządek świata”. Zasady, 2021, https://www.principles.com/the-changing-world-order/. Dostęp 16 7 21.
⁶³ Stevensa, Rossa. „List wspólników Stone Ridge 2020”. Mikrostrategia, 2020, https://www.microstrategy.com/en/bitcoin/documents/stone-ridge-2020-shareholder-letter. Dostęp 16 7 21.