*Jeśli uznasz tę treść za interesującą, zapisz się do mojego cotygodniowego biuletynu, Qi suwerenności.

Na przestrzeni dziejów istniało zjawisko cykliczne, które Neill Howe i William Strauss opisali jako cztery zwroty.¹ Podstawowym założeniem teorii jest to, że niepokoje społeczne i wielka wojna mają charakter cykliczny i występują co cztery pokolenia. Wynika to z faktu, że zanim dotrzemy do czwartego pokolenia powojennego, społeczeństwo jest jednocześnie w stanie pragnienia zmian, ale na tyle oddalone od okrucieństw wojny, że w końcu powtarza błędy tych czterech pokoleń wcześniej. ich.

W tej chwili jesteśmy na czwartym zwrocie, ostatnim saeculum przed resetem cyklu. Wyjątkowe w czwartym zwrocie jest to, że historycznie była to epoka zniszczenia, często obejmująca wojny i rewolucje. Opierając się na tej teorii, nic dziwnego, że obserwujemy niepokoje społeczne. Nie trzeba dużo przeglądać mediów społecznościowych lub wiadomości, aby zobaczyć, że ludzie chcą zmian. Ludzie zaczynają mówić o problemach naszego społeczeństwa: nierówności majątkowej, rosnących cenach domów, rosnących kosztach życia, systemowych błędnych inwestycjach i wielkiej koncentracji monopoli.

Jednak, tak jak w przypadku wszystkiego, może być trudno rozszyfrować podstawową przyczynę problemów, z którymi się borykamy. Pokolenie milenialsów czuje się oderwane, ponieważ będzie pierwszym w historii pokoleniem biedniejszym od swoich rodziców.² Klasa średnia ma dość, ponieważ powoli zanika, a ceny aktywów stają się coraz bardziej nieosiągalne.³ Ten niepokój powoduje, że ludzie wyrażają swoje opinie i szukają wyjścia z tego bałaganu. W obecnej sytuacji kapitalizm i jego brak rządów wydaje się ponosić ciężar winy. W rezultacie w ostatnich latach ludzie byli bardziej przyciągani do reżimów, takich jak komunizm czy socjalizm, aby promować wyzwolenie i równość w społeczeństwie (40% Amerykanów ma przychylny pogląd na socjalizm, w porównaniu z 36% w 2019 r.⁴). Ale to nasuwa pytanie, czy zmiana reżimu naprawdę jest najlepszym sposobem działania? oraz czy naprawdę należy winić kapitalizm?

Zanim odpowiemy na te pytania, najpierw zdefiniujmy różne systemy ekonomiczne:⁵

• Kapitalizm: „System gospodarczy i polityczny, w którym handel i przemysł kraju są kontrolowane przez prywatnych właścicieli dla zysku, a nie przez państwo”.
• Demokracja: „System rządzenia przez całą populację lub wszystkich uprawnionych członków państwa, zazwyczaj przez wybranych przedstawicieli”.
• Socjalizm: „Polityczna i ekonomiczna teoria organizacji społecznej, która głosi, że środki produkcji, dystrybucji i wymiany powinny być własnością lub być regulowane przez społeczność jako całość”.
• Komunizm: „Teoria polityczna wywodząca się od Karola Marksa, opowiadająca się za wojną klasową i prowadząca do społeczeństwa, w którym cała własność jest własnością publiczną, a każda osoba pracuje i jest opłacana zgodnie ze swoimi umiejętnościami i potrzebami”.

Od samego początku można łatwo wywnioskować, że kapitalizm jest niewiarygodnie ułomny w stosunku do komunizmu, socjalizmu i demokracji, ponieważ wydaje się być skoncentrowany na prywatnej przedsiębiorczości i zysku. Wręcz przeciwnie, komunizm, socjalizm i demokracja pozornie cenią lud, wyzwolenie i równość. Jeśli jednak usuniemy demokrację z równania i weźmiemy to, czego nauczyliśmy się z historii, zdamy sobie sprawę, że komunistyczna i socjalistyczna fasada wyzwolenia, równości i skupienia się na ludziach nie może być dalej od prawdy. Oto kilka historycznych przykładów:⁶

• Mao Zedong, Chiny, 1943-1976 (socjalizm): 70,000,000 XNUMX XNUMX zginęło w wyniku masowych morderstw i polityki rządu (największa liczba zgonów w historii).
• Józef Stalin, Związek Radziecki, 1922-1952 (komunizm): 28,000,000 XNUMX XNUMX zginęło w wyniku wojennego ludobójstwa i głodu (druga największa liczba zgonów w historii).
• Adolf Hitler, Niemcy, 1933-1945 (socjalizm): 12,000,000 XNUMX XNUMX zginęło w wyniku wojny i ludobójstwa (trzecia co do wielkości liczba zgonów w historii).
• Kim Jong-il, Korea Północna, 1993-2011 (socjalizm): 2,500,000 3,500,000 10–19 1990 XNUMX (XNUMX–XNUMX% populacji) zmarło podczas głodu w latach XNUMX., częściowo spowodowanego polityką rządu.⁷
• Pol Pot, Kambodża, 1975-1979 (komunizm): 1,700,000 1,900,000 21-24 XNUMX XNUMX (XNUMX-XNUMX% populacji) zmarło z powodu polityki rządu i głodu.⁸
• Tymczasowa Wojskowa Rada Administracyjna (komunizm), Etiopia, 1974-1987: 1,200,000 XNUMX XNUMX zmarło z głodu, częściowo spowodowanego polityką rządu.⁹

Szybko staje się jasne, że wiele z głównych ludobójstw, głodu i śmierci spowodowanych wojną miało miejsce w reżimach komunistycznych i socjalistycznych. Czy te reżimy naprawdę tworzą szczęśliwszą i wyższą jakość życia w gospodarce?

Spójrzmy na poniższy wykres (posortowany według wskaźnika szczęścia, z najszczęśliwszymi narodami na górze). Istnieje wyraźna korelacja między demokracjami, szczęściem, wolnością, jakością życia i siłą nabywczą waluty.

2020 Kraje posortowane według tabeli ocen szczęścia^10,11,12,13 - Wyświetl tylko łącze do wykresu

Co takiego jest w komunizmie i socjalizmie, że prowadzi do takich okrucieństw i dlaczego mają tendencję do porażki?

Podaż i popyt: Jedną z głównych pułapek komunizmu i socjalizmu jest to, że stworzenie centralnie planowanej gospodarki, której celem jest równość, wpływa na siłę roboczą i niszczy naturalne siły konkurencji. Nieumyślnie zniekształca to podaż i popyt. Zapomniano o tym, że dzięki podaży i popytowi uzyskujemy cenny wgląd w ekonomię, który pozwala naszej gospodarce na korygowanie błędów, rozwój i innowacje.

Niewystarczająca wiedza i koncentracja władzy: W reżimach komunistycznych i socjalistycznych społeczeństwo ma tendencję do polegania na wiedzy i doświadczeniu jednostki lub wybranej grupy jednostek. Centralni planiści uważają, że rozumieją, co jest potrzebne, aby kraj się rozwijał. Błąd w tym przekonaniu polega na tym, że ludzie mają wiele naturalnych uprzedzeń, takich jak potrzeba utrzymania i zabezpieczenia władzy, bogactwa i bezpieczeństwa dla siebie, swojego potomstwa i najbliższych. Rezultatem tych uprzedzeń jest to, że zarówno komunizm, jak i socjalizm są podatne na rządy autorytarne i totalitarne. Gdy centralni planiści zaczynają gromadzić siły, nie mają tendencji do łatwego odpuszczania jej. Ostatecznie doprowadziło to do jednych z najgorszych nierówności, łamania praw człowieka i niepokojów społecznych w historii. Zamiast centralizować władzę, powinniśmy korzystać ze zbiorowej wiedzy ludności.

Tłumienie innowacji: Komunizm opiera się na przekonaniu, że powinniśmy mieć społeczeństwo bezklasowe. Chociaż może się wydawać, że jest to krok naprzód, różnorodność w naszej populacji uniemożliwia rozgrywanie tego zgodnie z zamierzeniami. Nasze społeczeństwo składa się z osób zorientowanych na rodzinę, przedsiębiorczość, sport i biznes i musimy pozwolić im na odkrywanie zainteresowań, które z nimi współgrają. Ludzi motywuje wiara w to, że skorzystają z owoców swojej pracy, a to stwarza doskonałą pożywkę dla kreatywności i rozwoju innowacji. Kiedy centralnie planujemy, usuwamy prawa własności prywatnej i dyktujemy ludziom kariery w oparciu o ich umiejętności i wiedzę, zniechęcamy ich do myślenia nieszablonowego w przedsiębiorczy i innowacyjny sposób.

Co więcej, innowacyjność zwykle nie pochodzi od dużych, scentralizowanych sił, ale raczej pojawia się na marginesie. To dzięki swobodnemu przepływowi informacji rozwija się kreatywność i innowacyjność. Kiedy ograniczamy konkurencję i uciszamy ludzi, w efekcie poważnie hamujemy innowacyjność i kreatywność, ponieważ zapobiega to przenikaniu faktycznych danych spoza głównego nurtu do tych, którzy mogą z nich korzystać w sposób sensowny. Ludzkość powinna promować kreatywność i innowacyjność, ponieważ w ten sposób rozwiążemy problem ubóstwa, zmian klimatycznych, zanieczyszczeń i nie tylko.

Z tych powodów na dłuższą metę reżimy komunistyczne i socjalistyczne miały tendencję do załamywania się i doprowadziły do ​​najgorszych okrucieństw ludzkości. Jednak żaden system gospodarczy nie jest całkowicie wadliwy; w przeciwnym razie nie zobaczylibyśmy początkowo komunizmu i socjalizmu. Na papierze komunizm i socjalizm mają wiele zalet, ponieważ oba mają na celu promowanie bezpieczeństwa i równości. Zwłaszcza socjalizm dał światu powszechną opiekę zdrowotną, edukację i opiekę społeczną. Podczas gdy komunizm, gdy zostanie skutecznie wdrożony, zapewnia zatrudnienie po ukończeniu szkoły i eliminuje niepewność żywnościową. Każdy system gospodarczy ma swoje plusy i minusy. Dlatego musimy wdrażać to, co działa, jednocześnie przyznając się do tego, co nie działa i odpowiednio się do tego dostosowując.

Gdzie w tym wszystkim tkwi demokracja i kapitalizm?

Łatwo jest wskazać kapitalizm jako przyczynę problemów, przed którymi stoimy, ponieważ wszystkie te kwestie krążą wokół systemu monetarnego, a czy to nie pieniądze napędzają nierówności majątkowe i kapitalistyczne monopole? Jeśli jednak obiektywnie zagłębimy się nieco głębiej, kapitalizm niesłusznie stał się kozłem ofiarnym za wszystko, za co rząd nie chce być pociągnięty do odpowiedzialności. Rzeczywistość jest taka, że ​​ofiarami tak zwanego kapitalizmu są w rzeczywistości ludzie, którzy utracili kapitalizm z powodu rosnącego zarządzania, regulacji i kontroli. Innymi słowy, im większą kontrolę sprawuje rząd, tym bardziej te problemy się zaostrzają.

Błędna narracja

Pogląd, że nasze problemy społeczne i gospodarcze wywodzą się od rządu, może początkowo być trudny do uwierzenia. Narracja głównego nurtu konsekwentnie ujmuje kapitalizm w kontekście korupcji, chciwości wśród prywatnych korporacji i szkodliwych monopoli w naszej gospodarce. Jednak to wszystko jest tylko narracją promowaną jako forma wprowadzenia w błąd. Ta narracja daje ogółowi społeczeństwa coś, co można obwiniać za problemy, przed którymi stoimy.

Dlaczego ta antykapitalistyczna narracja jest popychana? Rząd nie lubi rezygnować z kontroli. Nie trzeba tracić czasu na przeglądanie podręczników historii, aby dojść do wniosku, że rządy mają żądzę kontroli i rzadko, jeśli w ogóle, z niej rezygnują. Dlatego w interesie rządu nie leży przypisywanie problemów w naszej gospodarce jego własnemu procesowi decyzyjnemu. To tylko jeszcze bardziej zniszczyłoby wiarę ludności w rząd. Aby lepiej to zrozumieć, przyjrzyjmy się różnym problemom, z którymi się borykamy.

Rosnące ceny domów i koszty utrzymania

Wielu przypisuje wzrost kosztów życia wielkim korporacjom, które podnoszą ceny, a eskalację cen domów dobroczyńcom kapitalizmu, kupującym nieruchomości. Jednak w rzeczywistości są to problemy z naszym systemem monetarnym. Problem polega na tym, że rząd kontroluje system monetarny za pośrednictwem Rezerwy Federalnej i Skarbu USA. Daje im to pewne znaczące korzyści, takie jak regulowanie, kto może, a kto nie może używać waluty, ukryte opodatkowanie poprzez inflację i represje finansowe oraz możliwość samodzielnego finansowania bez konieczności oferowania wartości (tak jak w przypadku wolnorynkowego kapitalisty). gospodarka). Widzimy to nadużycie systemu monetarnego na pierwszy rzut oka. W ciągu ostatnich 18 miesięcy 37%¹⁴ wszystkich istniejących dolarów zostało stworzonych, a Rezerwa Federalna zakupiła 76.4%¹⁵ długu federalnego. Nie muszą już polegać na dochodach generowanych przez opodatkowanie, ale raczej po prostu kupować własny dług publiczny.

Ostatecznie pozwala to rządowi działać we własnym interesie, kierując kapitał tam, gdzie uważa to za konieczne, co wydaje się być w kierunku wzrostu kosztem gospodarki. Czyni to poprzez inflację, czyli tłumienie stóp procentowych i zastrzyk kapitału w naszej gospodarce w celu stymulowania wzrostu, wydatków i konsumpcji. Produktem ubocznym tej taktyki jest wzrost podaży pieniądza, który prowadzi do wzrostu cen konsumpcyjnych, kosztów życia, cen domów i aktywów oraz nierówności.

Monopole

Monopole w sensie ogólnym nie są szkodliwe dla społeczeństwa. Stają się szkodliwe, gdy tłumią wzrost i innowacyjność, tłumiąc konkurencję, próbując utrzymać monopolistyczną pozycję. Na wolnym rynku monopol ma swoją pozycję, ponieważ zwiększa wartość społeczeństwa. Osoby fizyczne zdecydowały się na zakup swoich produktów i usług, co pozwala im się rozwijać i rozwijać. Kiedy przestają oferować wartość i/lub lepszy produkt lub usługa trafiają na rynek, monopole te są naturalnie zastępowane najnowszą technologią i usługami.

Niestety tak nie jest w naszym obecnym systemie. Ze względu na lobbing wśród większości demokratycznych narodów, monopoliści mają możliwość przekazywania dużych sum pieniędzy politykom i tym, którzy mają władzę, aby wpływać na ich korzyść. Niniejsze rozporządzenie wspomaga te monopole, zwiększając bariery wejścia, a tym samym zmniejszając konkurencję. Szkodliwe monopole nie są kwestią kapitalizmu, ale raczej kwestią nadania rządowi zbyt dużej kontroli i umożliwienia prywatnym korporacjom wpływania na regulacje.

błędna inwestycja

Ponieważ ludzie czują się zbyt komfortowo, że Rezerwa Federalna będzie interweniować w trudnych chwilach, obserwujemy wzrost nadmiernego zadłużenia i dźwigni spekulacyjnej w celu maksymalizacji zysków. Nadmiar pożyczek ma dwa główne negatywne skutki uboczne:

1. Nadmiar pożyczek tworzy nadwyżkę kapitału w systemie. Próbując znaleźć dom, kapitał ten trafia do błędnych inwestycji o wyższym ryzyku, co prowadzi do zwiększonej kruchości naszej gospodarki. To, co ogólnie można by uznać za łagodne wydarzenie na rynku, wywołuje znacznie większą zmienność i problemy systemowe.
2. Firma zombie to taka, która nie jest w stanie utrzymać się finansowo.¹⁶ Oznacza to, że produkt lub usługa oferowana przez firmę albo nie ma wystarczającego popytu, albo firma była nieodpowiedzialna pod względem fiskalnym i nie była w stanie obsłużyć swojego zadłużenia. Ten biznes powinien zatem zostać zrestrukturyzowany lub rozwiązany. Gdy Rezerwa Federalna wspiera gospodarkę i sprawia, że ​​dostęp do kapitału jest tańszy i łatwiejszy, zwiększasz liczbę firm zombie w gospodarce. Powinniśmy pozwolić na rozgrywanie się naturalnego cyklu życia, a nie wspierać niezrównoważone firmy. Kiedy nowa firma musi konkurować z coraz większą liczbą firm zombie, odniesienie sukcesu i prosperowanie staje się dla niej coraz trudniejsze. Zamiast koncentrować się na innowacjach, firma musi wykorzystać część swoich zasobów, aby konkurować. W lipcu 2020 r. 19% spółek giełdowych w USA to spółki zombie, a liczba ta rośnie.¹⁷

Powinno być teraz oczywiste, że problemy, z którymi mamy dziś do czynienia w naszej gospodarce, nie mają nic wspólnego z kapitalizmem, ale wręcz przeciwnie. Są produktem ubocznym interwencji i kontroli rządu.

Co trzeba zmienić?

Żaden system gospodarczy nie jest doskonały. Dlatego ważne jest, aby nie ugrzęznąć w analizie, który system jest najlepszy. Zamiast tego powinniśmy skupić się na tym, co jest pod naszą kontrolą, aby stworzyć gospodarkę, która stawia na pierwszym miejscu swoich ludzi, promuje innowacje i zachęca do kreatywności. Aby to zrobić, musimy najpierw przyjrzeć się, co musi się zmienić w naszym obecnym częściowo demokratycznym, częściowo kapitalistycznym systemie:

System walutowy: Jak powinno być teraz oczywiste, aby ograniczyć centralizację władzy, negatywne produkty uboczne inflacji i systemowych błędnych inwestycji, musimy oddzielić system monetarny od rządu. Takie postępowanie pozbawia rząd możliwości kontrolnych, zapewniając, że będą one działać jako usługodawca mający na uwadze interesy ludności. Jeśli rząd nie działa w najlepszym interesie ludności, nie otrzyma kapitału w formie podatków i nie będzie w stanie sam się sfinansować. Co więcej, usunięcie systemu monetarnego ze szponów rządu pozwoliłoby na wyłonienie się systemu monetarnego wybranego przez ludzi, takiego, który nie jest skorumpowany przez rządzących i pozwala na ujawnienie się prawdziwego deflacyjnego stanu świata.¹⁸ Jak zwięźle stwierdza Aaron Segal, „deflacja jest miarą sukcesu w tworzeniu wartości ekonomicznej, ponieważ innowacja tworzy więcej za mniej”.¹⁹

Przejrzystość: Narody zawodzą, gdy brakuje zaufania do rządu, co skutkuje przewrotami i rewolucjami. Najszybszym sposobem na złamanie zaufania w narodzie jest usunięcie przejrzystości. Jedną z głównych wad, z którymi mamy dziś do czynienia, jest brak przejrzystości. Jeśli będziemy promować przejrzystość w naszym systemie gospodarczym, możemy odbudować zaufanie wśród ludności i rządu. Pomoże to pchnąć gospodarkę do przodu poprzez zmniejszenie marnowanej energii produkcyjnej wydawanej na walkę między sobą.

Potencjalne rozwiązanie

Oddzielenie demokracji od kapitalizmu może być trudne, ponieważ były one na ogół splecione ze sobą w historii. Można by posunąć się do stwierdzenia, że ​​nigdy nie widzieliśmy prawdziwej gospodarki opartej na kapitalizmie. To sprawia, że ​​trudno jest określić, jakie korzyści przyniosła demokracja, a także dla kapitalizmu. Jeśli jednak chcemy promować innowacyjność, produktywność, zrównoważony wzrost i postęp w zakresie wolności, w naszym najlepszym interesie jest dostosowanie się jako gospodarka i czerpanie korzyści z różnych systemów:

Opieka socjalistyczna/opieka zdrowotna/edukacja: Żyjemy w świecie nierówności. Jednostki wkraczają na ten świat w niekorzystnej sytuacji i mamy nieprzewidywalne wydarzenia, które odbijają się na naszym życiu. Niezależnie od tego, czy chodzi o poziom pieniężny, zdrowotny czy edukacyjny, jest to fakt życiowy. Dlatego musimy mieć dostęp do zasobów, które pozwolą nam poczuć się częścią społeczeństwa i uzyskać niezbędną pomoc, aby się rozwijać i prosperować. Mając to na uwadze, najlepszą opcją byłoby przyjęcie socjalistycznego systemu opieki społecznej, opieki zdrowotnej i edukacji, zapewniając wszystkim dostęp do tych podstawowych udogodnień.

Zdecentralizowane demokratyczne podejmowanie decyzji: Demokracja jest niezbędna, aby zapewnić społeczeństwu udział w podejmowaniu decyzji politycznych. Musimy jednak zapewnić, że nie spowoduje to koncentracji władzy, braku przejrzystości lub potencjału dla złych aktorów. Aby promować przejrzystość i korzystać ze zbiorowej wiedzy, powinniśmy skupić się na decentralizacji i rozproszeniu scentralizowanej władzy rządowej na niższe poziomy państwowe, miejskie i indywidualne. Zapewniłoby to, że więcej osób miałoby wpływ na to, jak rządzi nasz kraj, a przepisy będą przestrzegane.

Kapitalistyczny wolny rynek: Kapitalistyczny wolny rynek jest niesamowitym źródłem kreatywności i innowacji. Nagradza osoby za postawienie się na szali i urzeczywistnienie swoich pomysłów. Dodatkowo, kapitalizm wolnorynkowy promuje naturalną podaż i popyt, pozwalając nam na wydobywanie kluczowych informacji ekonomicznych, skuteczniejsze korygowanie błędów i prosperowanie jako naród.

Bitcoin

Jak Bitcoin może odegrać w tym wszystkim rolę? Bitcoin oferuje sposób na pokonanie demokracji i kapitalizmu wolnorynkowego poprzez dostarczenie prawdziwej zdecentralizowanej waluty, która jest:

• Bez pozwolenia: Nikt nie jest wykluczony z używania bitcoina. Nie ma strażnika decydującego o tym, kto może, a kto nie może z niego korzystać.
• Otwarte źródło: Kod źródłowy Bitcoina jest open-source, dzięki czemu każdy może czytać, proponować modyfikację, kopiować lub udostępniać.
• Napisany pod pseudonimem: Ponieważ do posiadania i używania bitcoina nie jest wymagany żaden identyfikator, zapewnia to prywatność osobom fizycznym.
• Zamienny: Wszystkie monety są traktowane tak samo i powinny być jednakowo wydawane.
• Niezmienny: Potwierdzone bloki/transakcje są nieodwracalne i dlatego nie można ich zmienić w przyszłości.
• Stała dostawa: Przy stałej podaży 21 milionów monet, bitcoin okazuje się być jednym z najlepszych środków przechowywania wartości, ponieważ nie można go zdewaluować poprzez ekspansję podaży. Jest to klucz do dostarczania dokładnych danych o podaży i popycie.

Bitcoin ma potencjał, aby usunąć system monetarny ze szponów rządu, pozwalając nam działać na prawdziwie kapitalistycznym wolnym rynku. Umożliwiłoby nam to uzyskanie dokładnych informacji o podaży i popycie, dzięki czemu nasza gospodarka będzie się rozwijać, efektywnie wprowadzać innowacje i korygować błędy. Bitcoin zapewniłby także bezpieczeństwo całej populacji, wiedząc, że ich ciężko zarobione oszczędności nie padną ofiarą inflacji.

Dodatkowo Bitcoin daje nam świetny przykład siły decentralizacji. Jeśli uda nam się wykorzystać to, co wiemy ze zdecentralizowanego łańcucha bloków Bitcoina, możemy znacznie zwiększyć przejrzystość naszej gospodarki. Dwa obszary, które mogą odnieść największe korzyści, to:

Rząd: Wdrażając zdecentralizowany łańcuch bloków w rządzie, możemy zwiększyć przejrzystość i usunąć potencjał zainteresowanych złych aktorów. Ponadto promowanie zdecentralizowanej przejrzystości umożliwiłoby wszystkim dostęp do dokładnych, niezmiennych danych konsensusowych, informacji dotyczących procesu decyzyjnego i ekonomicznego. W ten sposób jednostki i rząd będą mogły lepiej wykorzystać te informacje do innowacji i postępu.

Zdecentralizowane organizacje autonomiczne (DAO): Podobnie jak inne systemy gospodarcze, kapitalizm wolnorynkowy wciąż ma potencjał dla złych aktorów. Korzystając z technologii blockchain, możemy budować kolejną generację organizacji wykorzystujących framework DAO oparty na kodzie open source. Co więcej, bez typowej struktury zarządzania czy zarządu jesteśmy w stanie prowadzić zdecentralizowane organizacje. Daje to inwestorom realny głos w kierunku organizacji i zapewnia społeczeństwu przejrzystość w zakresie celów i motywów organizacji.

Wniosek

Teraz powinno być jasne, że wiele powodów, dla których ludzie naciskają na komunizm i socjalizm, nie wynika z wad kapitalizmu, ale raczej z rosnącego zarządzania, regulacji i kontroli. Patrząc wstecz na całą historię, jeśli ustąpimy tym propozycjom, konsekwencje mogą być szkodliwe — błąd polegający na konsolidacji i centralizacji władzy doprowadził do najczarniejszych dni ludzkości.

Zamiast tego powinniśmy cofnąć się i spojrzeć na kapitalizm i inne systemy gospodarcze z bardziej holistycznego punktu widzenia. Zabierzmy system opieki społecznej/opieki zdrowotnej/edukacji z socjalizmu, zaimplementujmy demokratyczne podejmowanie decyzji i przywróćmy ludziom więcej władzy, aby wolnorynkowy kapitalizm działał dalej. W ten sposób możemy rozwiązać wiele problemów, z którymi obecnie się borykamy.

Wreszcie, zamiast wskazywać palcem na kapitalizm, powinniśmy edukować ludzi o korzyściach, jakie przyniósł on naszej gospodarce w postaci większej innowacyjności, własności prywatnej, prywatności i praw człowieka.²⁰ Ponadto powinniśmy starać się lepiej zintegrować nowe technologie, takie jak Bitcoin, z naszą stale rozwijającą się gospodarką.

Ludzkość znajduje się w środku punktu zwrotnego, w którym pozbywa się dużej części starej, nieefektywnej technologii i praktyk, robiąc miejsce dla nowej ery. Mając to na uwadze, powinniśmy skupić się na tym, co ważne. Połączmy się i budujmy gospodarkę, którą chcemy jutro widzieć, zamiast kierować naszą energię ku sobie w formie agresji i krytyki. Jak powiedział kiedyś Thomas Jefferson: „Przewiduję przyszłe szczęście dla Amerykanów, jeśli uda im się zapobiec marnowaniu przez rząd pracy ludzi pod pretekstem opieki nad nimi”.

Źródła:
¹ Howe, Neill i William Strauss. „Czwarty obrót”. Korona Publishing Group, 1996.
² Lowreya, Annie. „Pokolenie milenijne nie ma szans”. Atlantyk, 2020,
https://www.theatlantic.com/ideas/archive/2020/04/millennials-are-new-lost-generation/609832/.
³ Centrum Badawcze PEW. „Trendy w nierówności dochodów i bogactwa”. Badania PEW, 2020,
https://www.pewresearch.org/social-trends/2020/01/09/trends-in-income-and-wealth-inequality/.
⁴ YouGov. „Piąty roczny raport na temat postaw USA wobec socjalizmu, komunizmu i kolektywizmu”. Ofiary komunizmu, 2020, https://victimsofcommunism.org/annual-poll/2020-annual-poll/.
⁵ Języki oksfordzkie. "Słownik." OxfordLanguages, 2021, https://languages.oup.com/google-dictionary-en/.
⁶ Johnson, Ian. „Kto więcej zabił: Hitlera, Stalina czy Mao?” ChinaFile, 2018,
https://www.chinafile.com/library/nyrb-china-archive/who-killed-more-hitler-stalin-or-mao.
⁷ Centrum Wilsona. „Jak doszło do głodu w Korei Północnej?” Centrum Wilsona, 2002,
https://www.wilsoncenter.org/article/how-did-the-north-korean-famine-happen.
⁸ Kiernan, Ben. „Demografia ludobójstwa w Azji Południowo-Wschodniej: żniwo śmierci w Kambodży w latach 1975-79 i Timorze Wschodnim w latach 1975-80”. Taylor i Francis Online, 2010,
https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/1467271032000147041.
⁹ Gill, Piotrze. „Głód i cudzoziemcy: Etiopia od czasu pomocy na żywo”. SAHistoria, 2010,
https://www.sahistory.org.za/sites/default/files/file%20uploads%20/peter_gill_famine_and_foreigners_ethiopia_sin cebook4you.pdf.
¹⁰ „Kraje kapitalistyczne”. Światowy Przegląd Ludności, 2021,
https://worldpopulationreview.com/country-rankings/capitalist-countries.
¹¹ Ekonomiczna Jednostka Inteligencji. „Indeks demokracji”. Wikipedia, 2020, https://en.wikipedia.org/wiki/Democracy_Index.
¹² Helliwell, John. „Raport o Szczęściu na Świecie”. Raport szczęścia, 2021,
https://happiness-report.s3.amazonaws.com/2021/Appendix1WHR2021C2.pdf.
¹³ Numbeo. „Wskaźnik jakości życia według kraju”. Numbeo, 2020,
https://www.numbeo.com/quality-of-life/rankings_by_country.jsp.
¹⁴ FRED. „Zasób pieniądza M2”. FRED, 2021, https://fred.stlouisfed.org/series/M2SL.
¹⁵ Gramm, Phil i Thomas Saving. „Jak Fed zabezpiecza swój zakład o inflację”. Dziennik Wall Street, 2021,
https://www.wsj.com/articles/federal-reserve-powell-mmt-inflation-debt-price-stability-money-supply-11627845307
¹⁶ Króliku, Sebastianie. „Dlaczego więcej nie znaczy lepiej”. Magazyn Bitcoin, 2021,
https://bitcoinmagazine.com/culture/when-more-isnt-better-money-inflation.
¹⁷ Szarma, Ruchir. „Ocalenie rujnujące kapitalizm”. Dziennik Wall Street, 2020,
https://www.wsj.com/articles/the-rescues-ruining-capitalism-11595603720.
¹⁸ Booth, Jeff. „Cena jutra”. Stanley Press, 2020.
¹⁹ Segal, Aaron. „Teoria informacji o Bitcoinie”. Magazyn Bitcoin, 2021,
https://bitcoinmagazine.com/culture/bitcoin-information-theory-bit.
²⁰ De Soto, Hernando. „Tajemnica kapitału”. Książki podstawowe, 2000.