pexels fauxels 3184183

Meer leven door minder te werken... Fictie of feit?

*Als je deze inhoud interessant vindt, meld je dan aan voor mijn wekelijkse nieuwsbrief, De Qi van zelfsoevereiniteit.

We kijken te vaak naar geld vanuit het insulaire binnenlandse gezichtspunt. Het is echter ook belangrijk om een ​​stap terug te doen en na te denken over valuta, niet alleen vanuit het binnenlands maar vanuit een breder, mondiaal perspectief. Met dit in gedachten moeten we ons afvragen: hoe kan ons geld wereldwijd worden gebruikt als een kracht om welvaart en welzijn te bevorderen? Of, zoals David Graeber opmerkt in zijn boek Schuld: de eerste 5000 jaar, "De echte vraag is nu hoe... te evolueren naar een samenleving waarin mensen meer kunnen leven door minder te werken?"

Laten we deze vraag onderzoeken door de lens van David Graeber*.

*Als u zijn boek niet hebt kunnen lezen, vindt u hieronder een korte samenvatting van de belangrijkste punten.

In het boek Debt: The First 5000 Years drukt David op welsprekende wijze uit wat volgens hem de tekortkomingen van het kapitalisme zijn. Hij stipt echter slechts kort de bijproducten van het egalitarisme aan (communisme en socialisme). Hoewel ze in theorie prachtig zijn, zijn ze ook niet foutloos. Wanneer een communistische of socialistische groep groter wordt dan een kleine gemeenschap, zien we de opkomst van autoritarisme, totalitarisme en dictaturen (Mao Zedong, Joseph Stalin, Adolf Hitler en Kim Jong-il, om er maar een paar te noemen). Het is daarom onoprecht om te zeggen dat het kapitalisme de geportretteerde idealen niet heeft waargemaakt, terwijl hetzelfde argument kan worden gezegd voor het communisme. Maar door dat te zeggen, geloof ik dat Graeber enig diep inzicht heeft gegeven in het rauwe egalitarisme, waarvan vele aspecten van grote waarde zouden zijn in de huidige economie/maatschappij.

Is er, met dit in gedachten, een manier om een ​​soort hybride systeem te bouwen? Een die de voordelen van de menselijke economie overbrugt, een samenleving die is gebouwd op menselijke relaties en op moraliteit gebaseerde uitwisseling tussen individuen voor het grotere goed, en de commerciële economie die waardecreatie, vindingrijkheid en groei beloont.

Om verandering teweeg te brengen, moeten we echter de aandachtsgebieden identificeren. Laten we beginnen met de manier waarop Graeber onze huidige economie nauwkeurig en bondig beschrijft. “Een systeem dat constante, eindeloze groei vereist”, en dat "Het is onmogelijk om op een eindige planeet voor altijd een motor van eeuwige groei in stand te houden." Hoewel accuraat, beschouwt hij het probleem als kapitalisme. Ik zou echter willen beweren dat het probleem in plaats daarvan ligt bij de inflatie die het gevolg is van het beleid van de centrale bank. Met dit in gedachten, hoe draaien we weg van de behoefte aan eindeloze groei? Laten we dit onderzoeken.

  1. We stellen groeidoelstellingen en verwachten maximale werkgelegenheid in een inherent deflatoire wereld, waar technologie langzaam de arbeidsmarkt opeet en de prijzen doet dalen. Het is onzinnig. Om op deze weg door te gaan, moeten we consumptie en lenen stimuleren door middel van renteverlaging en monetaire expansie om de kapitaalkosten te verlagen. Door dit te doen, verhogen we onze schuldenlast, waardoor onze wereldeconomie wordt blootgesteld aan de rampzalige effecten van schulden in combinatie met deflatie. Zoals ze zeggen, we halen centen op voor een stoomwals.
  2. Stel dat we doorgaan met 2% inflatiedoelstelling en maximale werkgelegenheid. In dit geval zullen we doorgaan met het verlagen van onze valuta en het verlagen van de rentetarieven om de groei te stimuleren tegen onze schuldenlast en inherent deflatoire omgeving. Dit veroorzaakt grote schade aan de economie, aangezien inflatie, die een stijging van de activaprijzen veroorzaakt, in feite een ubi is voor de hogere klasse, terwijl de lagere klasse en loontrekkenden hun kosten van levensonderhoud zien stijgen.
  3. Rentetarieven zijn bedoeld als maatstaf voor kredietrisico en zorgen ervoor dat slechte investeringen en slechte fiscale verantwoordelijkheid onder controle worden gehouden. Maar naarmate onze schuldenlast toeneemt, zien we in plaats van onze rentetarieven te laten stijgen als een ontsnappingsklep voor een groter risico, een verdere devaluatie van de valuta en de onderdrukking van de rentetarieven. We creëren grotere hoeveelheden systeemrisico in onze economie. 19% van de in de VS genoteerde bedrijven zijn zombiebedrijven. Een stijging van 0.2% vóór 2000.

We bevinden ons in een wereld die wordt gestimuleerd om de inflatie op te drijven en de rentetarieven en CPI te verlagen om onze beleidsdoelstellingen te bereiken. Dit is geen echte groei. Het is hefboomwerking en manipulatie van de noemer (valuta) om ons waargenomen groei te geven. En we bestendigen onze afhankelijkheid van schulden. Maar als we ons alleen richten op maximale werkgelegenheid en inflatiedoelstelling, "zullen we door de bomen het bos nooit meer zien".

Graeber maakt een groot punt in overeenstemming met de punten die hierboven naar voren zijn gebracht, "met het vooruitzicht van zijn eigen eeuwigheid, het kapitalisme ... explodeert gewoon. Want als er geen einde aan komt, er is absoluut geen reden om geen krediet te genereren - dat wil zeggen toekomstig geld - oneindig.Waar hij echter tekortschiet, wat hij benadrukt, is dat hij zich realiseert dat dit probleem niet met het kapitalisme te maken heeft, maar eerder met ons geld.

Ter inleiding van de volgende paragraaf, denk ik dat het belangrijk is op te merken dat regeringen een vitaal doel dienen: ze zorgen voor gerechtigheid en huiselijke rust, ze zorgen voor gemeenschappelijke verdediging, bevorderen het algemeen welzijn en handhaven de vrijheid van hun bevolking. Dat wil echter niet zeggen dat alle regeringen in het beste belang handelen en in de behoeften van hun bevolking voorzien, en dat wil niet zeggen dat regeringen die zich momenteel gunstig opstellen, dat ook zullen blijven doen. Daarom moeten we, om de welvaart te maximaliseren, maatregelen nemen die ervoor zorgen dat regeringen wereldwijd onder controle worden gehouden, en deze maatregelen maken het mogelijk om de macht weg te nemen van slecht op elkaar afgestemde regeringen. De kans op een woningbrand is minimaal, maar toch nemen we allemaal maatregelen om brand te voorkomen (bijvoorbeeld verzekeringen, sprinklers, rookmelders, etc.).

De vraag die we ons moeten stellen is, hoe kunnen we van tact veranderen naar een manier die schulden en inflatie niet stimuleert? Een manier is om dit vanaf de beleidskant aan te pakken. Dit ligt echter in de eerste plaats buiten onze controle. Daarom is onze enige optie de monetaire kant.

Met dit in gedachten, hoe zou een wereld met een vrij toegankelijke, betrouwbare, vaste voorraad, waardeopslag (SoV) of soort valuta eruitzien?

  1. Ontmoedigt schuldconsumptie – Grote hoeveelheden schulden aangaan zou onverstandig zijn, tenzij de potentiële productieve waardecreatie veel groter is dan de rentebetaling. Dit zou eerder sparen dan consumptie en doordachte investeringen aanmoedigen in plaats van slechte investeringen en regelrechte speculatie.
  2. Afstemming met onze inherent deflatoire wereld – Technologie stelt ons in staat om meer te krijgen voor minder. Naarmate de technologie vordert en waarde wordt gecreëerd, groeit dit binnen de valuta. Zonder het potentieel voor monetaire expansie zou de koopkracht van de munt echter toenemen. Uiteindelijk zouden onze kosten van levensonderhoud dalen en zouden mensen minder kunnen werken en meer tijd met dierbaren kunnen doorbrengen, een antwoord op de vraag hoe we "naar een samenleving kunnen evolueren waarin mensen meer kunnen leven door minder te werken?"
  3. Gevoel van veiligheid – Zonder centrale coördinator, bestuursorgaan of centrale bank kunnen mensen erop vertrouwen dat hun spaargeld wordt beschermd tegen de dreiging van ontwaarding, misplaatste besluitvorming of belanghebbende partijen.
  4. Charitatieve bijdrage – Het is misschien naïef, maar ik geloof dat mensen wel iets willen teruggeven aan hun gemeenschap; maar vanwege onze economische omstandigheden zijn ze in plaats daarvan gericht op overleven. Als mensen minder kunnen werken en meer tijd met dierbaren kunnen doorbrengen, zal dit de 'menselijke economie' opnieuw doen ontbranden, zoals Graeber het uitdrukt. Mensen zullen meer tijd hebben om iets terug te doen voor de verbetering van de samenleving.

Zoals duidelijk zou moeten zijn, brengt een ongeautoriseerde en betrouwbare opslag van waarde de noodzakelijke verandering teweeg, niet alleen voor het individu, maar het biedt ook positieve prikkels voor naties. De regeringen/naties die gunstige omgevingen bieden, zullen mensen en kapitaal aantrekken, wat duurzame groei en welvaart mogelijk maakt. Aan de andere kant zullen regeringen die op een misleide of eigenbelangrijke manier handelen, hun bevolking snel zowel het land als de valuta zien ontvluchten, waarbij de macht wordt verschoven van de slecht afgestemde regering en terug naar de bevolking. Dit stimuleert overheden om integer, eerlijk en transparant te handelen. Dit werkt echter alleen als er een drang is naar financiële educatie in combinatie met een veilig, betrouwbaar en toestemmingloos bezit waarop individuen kunnen terugvallen in tijden van stress.

Is dit haalbaar? Een optie, zoals je misschien al geraden hebt, is Bitcoin. Bitcoin biedt verlichting voor veel van de hierboven genoemde hindernissen. Laten we dit onderzoeken.

Reservevaluta < Reserveactiva

Je hoort misschien veel leden van de Bitcoin-gemeenschap in het voordeel van Bitcoin als de wereldwijde reservevaluta. Het huidige nadeel van het gebruik van bitcoin als rekeneenheid is echter de volatiliteit (hoewel, naarmate Bitcoin verzadiging bereikt, de volatiliteit zal afnemen). Op korte termijn zou het een uitdaging zijn voor een economie om effectief te functioneren wanneer de prijs van goederen, diensten en activa van dag tot dag merkbaar kan fluctueren. Om deze reden is het belangrijk om Bitcoin te verkennen door de lens van een wereldwijd reservevermogen, in plaats van een wereldwijde reservevaluta.

Menselijke vindingrijkheid

Het is essentieel om de creativiteit van de vrije markt niet te belemmeren. We zijn waar we nu zijn vanwege de vindingrijkheid van de mensheid. We moeten ernaar streven om menselijke vindingrijkheid te omarmen en te onderzoeken. Daarom, als een natie/regering zijn valuta aan Bitcoin wil koppelen, staat het hen vrij om dat te doen. Als ze echter denken dat ze de mogelijkheid hebben om een ​​Fiat-valuta op een duurzame, voordelige manier te beheren, dan hebben ze alle kans om dit pad te kiezen. Echter, zoals eerder vermeld, als ze op een misleidende of eigenbelangrijke manier handelen, zal hun bevolking snel zowel het land als de valuta ontvluchten, waardoor de macht van de slecht afgestemde regering wordt weggenomen. Bitcoin houdt regeringen en naties eerlijk omdat het mensen keuzevrijheid geeft.

deflatoire omgeving

Wat Bitcoin uniek maakt ten opzichte van elk ander traditioneel bezit, is de echte schaarste. Het heeft een aantoonbaar vast aanbod van 21 miljoen. Daarom, als Bitcoin een soort reserveactiva zou zijn, zoals we technologische vooruitgang, waardecreatie en natuurlijke groei zien, zal dit toenemen in de vorm van prijsstijgingen. In tegenstelling tot Fiat is er echter geen ontsnappingswaarde zoals een uitbreiding van het monetaire aanbod. Dit heeft twee belangrijke voordelen:

  1. Keert de overdracht van rijkdom om, naar de lagere klasse – Na verloop van tijd, als de lagere klasse een effectieve opslag van waarde heeft, zullen ze hun koopkracht zien toenemen, wat resulteert in een daling van hun kosten van levensonderhoud. De kwaliteit van leven zal toenemen. Dit staat in schril contrast met vandaag, waar we de koopkracht van de rijken zien toenemen, omdat traditionele activa worden overspoeld met vers kapitaal, terwijl de koopkracht van de lagere klasse afneemt omdat ze voornamelijk contant geld aanhouden.
  2. Vermindering van verbruik en afval – Als een individu of een bedrijf, als u toegang heeft tot een actief, zoals Bitcoin, waarin u veilig kunt investeren en dat langzaam in koopkracht toeneemt, moet u om te besteden beslissen of de investering, dienst of product van rente biedt meer waarde in vergelijking met het sparen van uw kapitaal. Dit stimuleert sparen boven consumptie en verkeerde investeringen.

Charitatieve bijdrage

Hoeveel mensen heb je hun baan zien opgeven om te werken aan een gecentraliseerde Fiat-valuta, voor de verbetering van de gemeenschap? Voor de buitenstaander lijkt Bitcoin misschien een speculatief bezit, maar voor de insider realiseert u zich dat het gebruik en de voordelen talrijk zijn. Maar, nog belangrijker, binnen de Bitcoin-gemeenschap zijn er talloze individuen, rijk en arm, die hun tijd opgeven om iets terug te geven aan hun lokale gemeenschappen en om individuen te helpen de voordelen van deze technologie te leren kennen. Hoewel er mensen zijn die puur voor financieel gewin naar Bitcoin kijken, doen velen dat niet, ze doen dit om het sociale weefsel van onze wereldeconomie te helpen herstellen. Bitcoin zorgt ervoor dat mensen stoppen, een stap terug doen en naar het grotere geheel kijken, en wanneer ze dat doen, realiseren ze zich dat ze een rol willen spelen om van deze wereld een betere, welvarendere plek te maken.

Bovendien kunnen mensen, naarmate de kosten van levensonderhoud dalen, minder werken voor hetzelfde rendement. Dit komt overeen met het feit dat we een groter gebruik van AI en robotica zien, wat resulteert in minder beschikbare banen, maar het betekent ook, zoals gezegd, met door dalende kosten van levensonderhoud, zullen mensen meer tijd hebben om bij te dragen, met dierbaren door te brengen en contact te maken met de gemeenschap, waardoor de menselijke economie wordt bevorderd.

Je vraagt ​​je misschien af, hoe zit het met goud? Vanwege de publieke/private sleutelcryptografie van Bitcoin en het feit dat het digitaal en betrouwbaar is, kan het in ons geheugen worden opgeslagen in de vorm van 12 woorden. We zijn aan Graebers probleem met goud ontsnapt omdat het geplunderd kan worden en zo oorlogvoering bevordert. Als individuen besluiten bepaalde stappen te ondernemen, kunnen ze de afhankelijkheid van externe tussenpersonen, regeringen, centrale banken, het leger of wetshandhavers wegnemen. Traditionele activa missen deze mogelijkheid omdat ze onder de bevoegdheid van onze regering vallen. Bitcoin kan niet in beslag worden genomen, bevroren of gemakkelijk worden gestolen. Daarom heeft Bitcoin het potentieel om grenzen te dematerialiseren, omdat kapitaal ongehinderd kan stromen naar landen die gunstige voorwaarden bieden en weg van landen die dat niet doen, zodat regeringen optreden als dienstverleners in het beste belang van hun volk.

Bovendien schiet goud tekort als een effectief ruilmiddel, vanwege zijn tastbare aard. Het is niet gemakkelijk deelbaar en kan ook niet effectief worden gebruikt in digitale of wereldwijde transacties zonder de afhankelijkheid van derden.

Ten slotte is de waardepropositie van Bitcoin puur gebaseerd op het gebruik ervan als monetair medium. goud waarde, aan de andere kant, is verdeeld tussen investeringen (54.5%), juwelen (37.5 %), en technologie (8.0 %). Omdat veel factoren een rol spelen in de prijs van goud, zijn er veel andere variabelen die moeten worden begrepen bij het beleggen in goud (dwz een grotere vraag vanuit technologie en productie heeft invloed op de prijs van goud, ongeacht het gebruik ervan als monetair medium).

Om te eindigen, bent u waarschijnlijk bekend met het Triffin-dilemma, "het conflict van economische belangen dat ontstaat tussen binnenlandse kortetermijndoelstellingen en internationale langetermijndoelstellingen voor landen waarvan de valuta's dienen als wereldwijde reservevaluta's." Voor mondiale stabiliteit is het niet logisch dat een ander leidend land de wereldreservevaluta of wereldreserveactiva wordt.

In het licht hiervan, als we willen evolueren naar een samenleving waarin mensen meer kunnen leven door minder te werken, moeten we dan niet een voor beide partijen voordelige gedecentraliseerde troef omarmen, een troef die geen individuele natie beloont, maar eerder de mensen en de menselijke welvaart ten goede komt?

......... ..

Kernpunten uit het boek “Debt – The First 5000 Years” van David Graeber

Hieronder vindt u een lijst van de samengevatte hoofdpunten die Graeber uiteenzet in zijn: boek. Ze staan ​​in willekeurige volgorde:

Geld en markten
Graeber beschrijft geld als simpelweg een schuldbekentenis uitgegeven door de staat. En het is door de invoering van belastingen dat markten werden wat ze nu zijn, als handelsmiddel om aan geld te komen om belastingen te betalen. Er is geen bewijs dat wat wij als markten beschouwen, daarvoor bestond.

Menselijke versus commerciële economie
In de ogen van Graeber zijn er twee soorten economie:

  1. Menselijke economie (gebaseerd op liefdadigheid) – Gebouwd op menselijke relaties en op moraliteit gebaseerde uitwisseling tussen individuen voor het grotere goed van de samenleving. Uitwisseling is voor de verbetering van de samenleving.
  2. Commerciële economie (op winst gebaseerd) – Gebouwd op eigendomsrecht waar mensen zelf eigendom kunnen worden door schulden. Het gaat om de op schulden gebaseerde uitwisseling van goederen en diensten tussen individuen. Uitwisseling is in het voordeel van het individu.

Graeber stelt dat er een nadelige achteruitgang van de economie is wanneer de commerciële economie versmelt met de menselijke economie. Historisch gezien werd schuld gezien als een morele verplichting. Schulden betalen is een vorm van eer. In de commerciële economie wordt schuld echter een contractuele verplichting. Hij stelt voor dat mensen van nature een egalitair communistisch model van engagement hebben (Human Economy). Dit breekt echter af met het gebruik van schuld/geld, aangezien schuld concurrentie en een inferieure en superieure partij creëert. Dit leidt tot de vorming van hiërarchie en reduceert mensen tot handelswaar. Uiteindelijk worden de armen slaaf van de rijken, hetzij door fysieke slavernij of door schulden. Dit gebeurt niet bij het schenken van uw diensten/goederen, hetzij aan vrienden, familie of voor de verbetering van de gemeenschap. Je verwacht er niets voor terug.

Kapitalisme, eigendomsrecht en economie
Graeber beschrijft het kapitalisme als een systeem dat constante, eindeloze groei vereist. Dit is te zien aan de vele ondernemingen en zelfs naties die moeten groeien om levensvatbaar te blijven. Hij stelt ook dat "het onmogelijk is om een ​​motor van eeuwigdurende groei voor altijd in stand te houden op een eindige planeet," en dan gaat hij verder met te zeggen, "met het vooruitzicht van zijn eigen eeuwigheid, explodeert het kapitalisme... gewoon. Want als er geen einde aan komt, is er absoluut geen reden om geen krediet te genereren – dat wil zeggen toekomstig geld – oneindig”

Hij stelt de vraag, in een kapitalistische samenleving, zijn we echt vrij als we niets hebben? Om te overleven, moeten we werken.

Wat is eigendom als eigendomsrechten ons in staat stellen te doen wat we willen met ons eigendom? Ons? Is het dan moreel om iemand tot slaaf te maken als hij zijn schulden niet kan betalen? In wezen maakt eigendomsrecht ons zowel de meester als de slaaf.

Graeber is het niet eens met de notie van geld, economie, centrale banken en modern monetair beleid. We moeten geen op schulden gebaseerde economie aanmoedigen, vooral niet een economie die bepaalde individuen de macht geeft om de valuta naar believen uit te breiden en te sleutelen aan rentetarieven.

Goud
Omdat een grootboek eenvoudigweg een transactieoverzicht is, is het bij diefstal niet van waarde voor een dief. Edelmetalen zijn echter nuttig omdat ze kunnen worden omgesmolten en verkocht. "Als gevolg hiervan, terwijl kredietsystemen de neiging hebben om te domineren in perioden van relatieve sociale vrede, of in netwerken van vertrouwen, in perioden die worden gekenmerkt door wijdverbreide oorlog en plundering, worden ze vaak vervangen door edelmetaal."

Een van de grootste tekortkomingen van hedendaags goud is dat er geen nauwkeurige registratie is van hoeveel goud er is vanwege de papiergoudmarkt.

Graeber eindigt het boek door te zeggen: "De echte vraag is nu hoe we de zaken een beetje kunnen terugdringen, om te evolueren naar een samenleving waarin mensen meer kunnen leven door minder te werken."

laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

afbeelding bewerken 3 7977669399
Mede-oprichter, CEO